بررسی کنترل مکانیکی و شیمیایی گونه های loranthus sppدر جنگل های ایلام، (منطقه: گچان)

چکیده گونه های موخور (l. europaeus ) و چشم بلبلی(l. grewinkii) یکی از مهم ترین ماکرو اپی فیت های پارازیت می باشند که قادرند به درختان بلوط صدمات جبران ناپذیری وارد کرده و شرایط را برای سایر عوامل خسارت زا مانند آفات، بیماری ها، جوندگان وتنش های محیطی مساعد کنند. این تحقیق باهدف بررسی تاثیر کنترل شیمیایی و مکانیکی برروی گونه های نیمه انگل لورانتوس در منطقه گچان استان ایلام انجام گرفت، کنترل شیمیایی با استفاده از سه علف کش شامل: مصرف 81/0 و 35/1 میلی لیتر ماده موثره گلیفوسیت 41درصد محلول در آب روی هر بوته، مصرف 48/0 و 77/0 میلی لیتر ماده موثره بنتازون 48درصد محلول در آب روی هر بوته، مصرف 26/0 و 44/0 میلی لیتر ماده موثره پاراکوات 20درصد محلول در آب روی هر بوته و کنترل مکانیکی شامل قطع در فواصل محل استقرار، 5، 10 ، 15، 20 و 25 سانتی متری متصل به میزبان در چهار فصل (بهار، تابستان، پاییز و زمستان) و آزمایش به صورت فاکتوریل و در قالب طرح کاملا تصادفی انجام گرفت. نتایج تجزیه واریانس نشان دادند که گونه های موخور و چشم بلبلی نسبت به علف کش ها تفاوتی با هم ندارند. علف کش پاراکوات با غلظت یک و دو در مرحله اول (سم پاشی بهاره) به همراه قطع مکانیکی (تمامی تیمارها) توانسته بطور صد در صد گیاهان نیمه انگل را کنترل نموده و میزان جوانه زنی مجدد (بازرویی) آن ها را در سال رویشی بعد کاملا متوقف کنند. و روی میزبان تاثیری نداشتند ولی گلیفوسیت و بنتازون تاثیر کمتری روی گونه های نیمه انگل داشته، در ضمن تمامی علف کش ها در مرحله دوم (سم پاشی تابستانه) روی میزبان (بلوط) موجب گیاه سوزی و خسارت شده اند. بطوری که برگ های میزبان در سال رویشی بعد کاملا زرد رنگ، باریک، پژمرده و حالت چروکیدگی داشتند. و همچنین در قطع مکانیکی و در فصول مختلف با تیمارهای متفاوت نتایج بدست آمده نشان داد که میزان بازرویی گونه نیمه انگل در سال رویشی بعد کاملا متوقف گردید.