بررسی تحلیلی شکل گیری حکومت صفویه و تاثیر آن بر تحولات کردستان تا پایان دوره شاه عباس (907- 1038 ه ق )

کردستان به مثابه جغرافیای محل سکونت کردها همواره بخشی از پیکره ایران زمین بوده است که در ادوار مختلف تاریخی تحولات مهمی را از سر گذرانده است .با تشکیل حکومت صفویه در سال 907 ه ق و سرکوب مدعیان و سر جنبانان محلی در گوشه و کنار کشور شاه اسماعیل برآن شد تا امراء و سران کرد را نیز همچون سایر مدعیان و فرمانروایان محلی به انقسیاد خود درآورد اما امراء و سران کرد که به صورت مستقل در حوضه جغرافیایی خود فرمانروایی می کردند حاضر به پذیرش انقیاد و اطاعت از حکومت مرکزی نبودند .که این مسئله خود موجد یک سلسله نبرد میان امراء و سران کرد با حکومت مرکزی صفویه شد .به دنبال شکل گیری منازعات میان صفویان و عثمانیها از همان سالهای نخستین حکومت صفویه کردستان به دلیل واقع شدن در حد فاصل دو کشور به میدان جنگ و منازعه تبدیل شد و از رهگذر این منازعات آسیب های اقتصادی و فرهنگی فراوان دید. امراء و سران کرد برای بقاء و تداوم حکومت خود در منطقه به راهکارهای متفاوتی متوسل شدند و در مقابل ، حکومتهای صفویه و عثمانی نیز برای کنترل این امیران سرکش از سیاستهای مختلفی همچون سرکوب ، کوچ اجباری و...استفاده می کردند . این پژوهش بر آن است تا تحولات سیاسی و اجتماعی کردستان از آغاز حکومت صفویه تا پایان عصر شاه عباس اول را مورد برسی قرار دهد و از این طریق پرتوی هر چند اندک بر تاریخ این منطقه از ایران زمین بیاندازد .