مقایسه کارایی روش های مختلف تجویز پروبیوتیک بر عملکرد رشد بلدرچین

به منظور بررسی کارایی روشها و الگوهای مختلف مصرف پروبیوتیک بر عملکرد بلدرچین ژاپنی، تعداد 1000 عدد تخم در قالب دو آزمایش جدا در دستگاه جوجه کشی خوابانیده شدند. در آزمایش اول روشهای مصرف یک بار استفاده در سراسر عمر (زودهنگام و در هچری) با گروه شاهد مقایسه شدند. در پژوهش حاضر کارایی روشها و الگوهای مختلف مصرف پروبیوتیک بر عملکرد رشد و برخی ویژگیهای فیزیولوژیک بلدرجین ژاپنی در دو آزمایش جدا از هم بررسی شدند. در آزمایش اول روش های یک بار استفاده (زودهنگام در هچری) شامل تزریق به تخم، افشانه بر روی جوجه تازه تفریخ شده، گاواژ دهانی و کوآکی با گروه شاهد و در آزمایش دوم روش های همراه آب آشامیدنی و خوراکی در قالب الگوهای مختلف سراسری و تناوب های متفاوت با گروه شاهد مقایسه شدند. نتایج آزمایش اول: هیچ یک از تخمهای تزریق شده هچ نشدند. گروه دهانی عملکرد وزن بالاتری در مقایسه با شاهد و گروههای دیگر داشت (p<0.05). مصرف خوراک گروههای پروبیوتیکی در مقایسه با گروه شاهد بیشتر بود(p<0.05) . ضریب تبدیل غذایی گروههای آزمایشی تفاوت معنی داری نداشت. وزن لاشه گروه دهانی از سایر گروهها بیشتر بود(p<0.05) ، اما با گروه افشانه تفاوت معنی داری نداشت. تریگلیسیرید در گروه کلوآکی کمتر از سایر گروهها بود (p<0.05). میزان کلسترول، هموگلوبین، پروتئین کل و گلوکز تفاوت معنی داری نشان ندادند. نسبت سلولهای هتروفیل به لیمفوسیت و میزان ایمیونوگلوبولین تولید شده ضد گلبول قرمز گوسفند، تفاوت معنی داری نشان ندادند. در مورد فراسنجه های درشت نی تفاوت معنی داری مشاهده نشد. عصاره اتری، کاهش نامعنی داری در گروههای پروبیوتیکی نشان داد. هر سه روش مصرف منجر به کاهش میزان اکسیداسیون چربی لاشه شدند (p<0.05). تلفات و شاخص کارایی تولید تفاوت معنی داری نشان ندادند، در عین حال شاخص کارایی تولید گروههای پروبیوتیکی 14 واحد بیشتر از گروه شاهد بودند. نتایج آزمایش دوم: وزن بدن پرندگان گروه الگوی سراسری روش خوراکی بیشتر از سایر گروهها بود (p<0.01). ضریب تبدیل غذایی در همه الگوهای روش خوراکی کمتر از شاهد بود(p<0.01). وزن لاشه، تفاوتی میان الگوهای هر یک از روشها نداشت. الگوهای متوالی و تناوب2 هر دو روش، تریگلیسیرید کمتری نسبت به گروه شاهد داشتند (p<0.01). کلسترول گروه آشامیدنی کمتر از سایر گروهها بود (p<0.01). گلوکز خون گروه های خوراکی، خوراکی2 و آشامیدنی از شاهد بیشتر بود (p<0.01). هموگلوبین و پروتئین کل پلاسما تفاوت معنی داری بین گروهها نداشتند. نسبت هتروفیل به لیمفوسیت تفاوت معنی داری نداشت. سطح پادتن تولیدی بر ضد گلبول قرمز گوسفند، در روش های خوراکی و آشامیدنی بالاتر از شاهد بود (p<0.01). قطرهای بزرگ و کوچک و درصد خاکستر درشت نی تا اندازه ای در گروههای پروبیوتیکی بیشتر از گروه شاهد بودند. عصاره اتری کاهش نامعنی داری در گروههای پروبیوتیکی داشت. میزان اکسیداسیون لاشه، در گروه خوراکی کمتر از شاهد بود (p<0.05). تلفات و شاخص کارایی تولید تفاوت معنی داری را نشان نداند، اما به طور کلی مصرف پروبیوتیک، منجر به بهبود شاخص کارایی تولید گردید. هزینه تولید یک کیلوگرم لاشه، به طور معنی داری در الگوهای تناوب4 نسبت به شاهد کمتر بود (p<0.05) و به طور معنی داری هزینه تولید واحد وزن لاشه در الگوهای متناوب کمتر بود. درمیان روشهای مصرف پروبیوتیک در مزرعه، الگوهای یک روز مصرف - چهار روز عدم مصرف و در میان روشهای استفاده زودهنگام (یک بار استفاده)، روش افشانه به عنوان روشهای کارامد پیشنهاد می گردند.