بررسی و تحلیل غربت انسان در رمان های برگزیده معاصر فارسی(از سال 1380 تا 1389)

غربت انسان به سبب اشتراک مفهوم میان انسان ها در هر دوره ای، مضمونی گسترده است. امروزه تأثیر اندیشه های جهانی و ضرورت بازیافتن هویت با توجه به بعد معنا آفرینی و جاودانگی، این موضوع را بیشتر مورد توجه نویسندگان و شاعران قرار داده است. در این پژوهش با روش توصیفی- تحلیلی و هرمونتیک مبتنی بر روانشناسی متن، به بررسی احساس غربت، شباهت ها و تفاوت های آن در رمان های برگزیده، پرداخته شده است. در این تحقیق ابتدا تعریفی از غربت و مفاهیم وابسته به آن، عوامل احساس غربت انسان، پیشینه غربت و رابطه آن با آفرینش انسان، هبوط از منظر اساطیر، ادیان، فلاسفه و عارفان ذکر شده و غربت در دنیای معاصر، رابطه ادبیات و هویت یابی با روانشناسی، جامعه شناسی مورد بررسی قرار گرفته است، سپس انعکاس غربت در رمان های منتخب، انواع غربت با توجه به درونمایه رمان ها، شباهت ها و تفاوت های آن ها از جهت غربت انسان بیان گردیده است. غربت انسان به سه شاخه اصلی غربت عارفانه، غربت مدرن و غربت نوستالژیک تقسیم شده و از جمله مضامینی که در رمان ها در رابطه متقابل با احساس غربت قرار دارد، تعمق درباره فلسفه زندگی و مرگ، رابطه انسان و خداوند، نشان دادن سطح شک و یقین در انسان ها، شیوه برخورد با زندگی و جهان است که در میان معدودی از نویسندگان با توجه به اساطیر و روزگار باشکوه باستانی، یافتن راهکار برای جدا شدن از تردید و ناامیدی، رها شدن از روزمرگی ها و ساختن جامعه آرمانی است.