مطالعه تاثیر رژیم های آبیاری و میزان نیتروژن بر روی صفات فیزیولوژیکی برنج رقم صدری

افزایش کمبود آب نیازمند سامانه ای از آبیاری است که نسبت به آبیاری غرقابی آب کمتری مصرف کند. این آزمایش در مزرعه ای در شهرستان آبدانان واقع در استان ایلام در سال 1387 برای تعیین اثرات متقابل آبیاری و نیتروژن بر روی عملکرد و اجزای عملکرد برنج رقم صدری انجام شد . طرح به صورت کرتهای خرد شده در سه تکرار اجرا گردید. کرت اصلی شامل چهار شیوه آبیاری:1) آبیاری غرقابی پیوسته،2) آبیاری غرقابی متناوب یک روز در میان،3) آبیاری غرقابی متناوب دور روز در میان و 4) آبیاری غرقابی متناوب سه روز در میان بودند . کرتهای فرعی شامل مقادیر 50 ، 100 و 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بودند. نتایج نشان داد که آبیاری یک روز در میان و دو روز در میان دارای کارآیی مصرف آب و عملکرد بیشتری نسبت به آبیاری غرقابی بودند.با این که بیشترین عملکرد و کارآیی مصرف آب با کاربرد 150 کیلوگرم در هکتار بدست آمد. اثر متقابل تیمارهای مختلف آبیاری و نیتروژن معنی دار بود. بیشترین عملکرد در آبیاری یک روز در میان با کاربرد 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بدست آمد، اما بیشترین کارآیی مصرف آب مربوط به تیمار آبیاری دو روز در میان با کاربرد 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار بود. بیشترین همبستگی مثبت بین عملکرد دانه، طول خوشه، تعداد دانه در خوشه، تعداد پنجه در بوته،وزنزیست توده و تعداد پنجه بارور در بوته وجود داشت. بنابراین تیمار آبیاری یک روز در میان با کاربرد 150 کیلوگرم نیتروژن در هکتار را می توان به دلیل تولید بیشترین عملکرد و کارآیی بالای مصرف آب بعنوان راهکاری مناسب برای مقابله با خطر کم آبی و ذخیره آب در منطقه پیشنهاد نمود.