مقایسه تاثیر کمپوست گرانوله گوگردی و کمپوست پودری حاصل از زباله های شهری بر تغییرات شیمیایی خاک و عملکرد گوجه فرنگی

بروز مشکلات فراوان زیست محیطی و اقتصادی در دفع پسماندهای شهری و نیز کاهش روز افزون مواد آلی خاک های کشور، موجب تولید و همچنین کاربرد بیشتر فراورده های کودی حاصل از پسماندهای شهری گردیده است. بر این اساس به منظور بررسی اثر کمپوست پسماند شهری بر برخی خصوصیات شیمیایی خاک و عملکرد گیاه گوجه فرنگی، این آزمایش در دو مرحله آزمایشگاهی خواباندن (انکوباسیون) و زراعی در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی خراسان رضوی (طرق) انجام شد. این طرح با سه نوع کود آلی کمپوست پودری، کمپوست گرانوله گوگردی و کمپوست گرانوله گوگردی با تیوباسیلوس در پنج سطح صفر، 15، 30، 45 و 60 تن در هکتار در سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد که عناصر کم مصرف آهن، مس، منگنز و روی خاک نسبت به مصرف کمپوست عکس العمل مثبت نشان داده و با افزایش مصرف کمپوست زیاد شدند، بطوری که بالاترین میزان متعلق به تیمار بالاترین میزان کمپوست ها بود. تفاوت بین سه نوع کود آلی به غیر از عنصر منگنز برای عناصر کم مصرف آهن، مس و روی در خاک معنی دار نبود. همچنین مصرف کمپوست، پ هاش خاک را کاهش داد ولی هدایت الکتریکی خاک و سولفات قابل استفاده خاک را افزایش داد ولی با گذشت زمان پ هاش افزایش و هدایت الکتریکی خاک کاهش یافت. کمپوست گرانوله گوگردی بیشترین تاثیر را بر کاهش پ هاش، افزایش هدایت الکتریکی خاک و سولفات قابل استفاده خاک داشته است. همچنین با افزایش مصرف کمپوست در خاک عملکرد گیاه افزایش یافت و حداکثر عملکرد گیاه با مصرف 45 تن کمپوست در هکتار و از کمپوست گرانوله گوگردی بدست آمد. بیشترین میزان آهن در برگ مربوط به تیمار شاهد و کمترین آن مربوط به تیمار 30 تن در هکتار بود. بیشترین غلظت مس نیز مربوط به تیمارهای 30 و 60 تن در هکتار بود و کمترین آن مربوط به تیمار شاهد بود. با افزایش مصرف کمپوست، غلظت روی در برگ نسبت به شاهد افزایش یافت ولی مقدار منگنز برگ کاهش یافت. تفاوت معنی داری بین سه نوع کود آلی بر غلظت آهن، مس، منگنز و روی وجود نداشت.