بررسی تحلیلی تاریخ سیاسی و اقتصادی آل برید (316تا349ه.ق ) و تأثیر آن بر حکومتهای هم عصر (آل بویه ، آل حمدان ، قرمطیان)

هدف کلی این پژوهش، بررسی تحلیلی تاریخ سیاسی و اقتصادی آل برید (316تا349ه.ق. ) وتأثیر آن بر حکومتهای هم عصر (آل بویه، آل حمدان، قرمطیان) می باشد که به اهداف جزئی منقسم می گردد. یکی از اهداف جزئی آن، بررسی وضعیت بریدیان در خوزستان، قبل از حضور رسمی آنان درساختار حکومت عباسی است که به عنوان معلمان، ضمان داران، دبیران، کاتبان، ُدراعه پوشان و صاحب منصبانی چون برید به خدمات دولتی اشتغال داشته و بعدها به ولایتداری خوزستان نائل گردیدند. هدف دیگر بررسی خاندان بریدی، طرح تبارشناسی آنان و ویژگی های فضای سیاسی موجود است که در حوزه داخلی یعنی خلافت و جنبش های فکری - فرهنگی و رقابت های داخلی و خارجی قرار می گیرد. هدف دیگر، بررسی مناسبات بریدیان با خلفای عباسی، امیرا ن، وزیران، سرداران وسپاهیان و سایر دست اندرکاران دولتی و شیوه ترقی و تعالی آنان در دیوان سالاری وحکومت داری است که در این دوران از مقام ولایتداری به مقام وزارت رسیدند و سه بارهم به عنوان وزارت، در بغداد نقش آفرینی کردند. هدف دیگر، بررسی اوضاع اقتصادی- فرهنگی و.. بریدیان و تعامل و تقابل آنان با مردم وگروههای رقیب وآحاد نیروهای علمی است. یقیناً در این راستا تأثیر عوامل اقتصادی و علمی با گروههای رقیب، مطرح خواهدشد. روش کار در این پژوهش به شکل توصیفی- تحلیلی با استفاده از گردآوری اطلاعات اسنادی و کتابخانه ای و با تکیه بر منابع اصلی می باشد. علاوه بر آن با ارزیابی از برخی نوشته های پژوهشگران، نظرات جدیدی در شیوه و نوع فعالیتهای همه جانبه بریدیان و حضور آنان در بسیاری از نهادهای حکومتی به خصوص با تکیه بر اقدامات شیخ و رهبر آنان ( ابوعبدالله بریدی) ارائه شده است. در تبیین ضعف نهاد خلافت و وزارت و ظهور پدیده امیرالامرایی، سعی می گردد به عمل کرد امیرالامرا ها اشاره و سپس نقش آنان در حاکمیت و تقابل و تنازع آنان با یکدیگر بررسی و پیامدهای حضور امیرالامرا ها و تحریک سایر نیروهایی که به قدرت چشم دوخته بودند از جمله بریدیان، ثابت گردد. سرانجام با توجه به عدم کارایی امیرالامراها، زمینه رشد و تعالی همه گروههای رقیب از جمله آل بویه فراهم گردید و در واقع با نبرد کیل و درتنازع باآل حمدان و سپاهیان ترک، تقریباً خاندان بریدی حاکمیت منطقه ای و اداری خود را برای همیشه، به قدرت بزرگی چون آل بویه واگذار کرد.