تعامل یا تداخل اختیارات شورای امنیت و دیوان بین المللی کیفری

با توجه به نقش شورای امنیت، در مبارزه با جرایم بین المللی و ارتباط موجود میان تهدید علیه صلح، نقض صلح و عمل تجاوز با جرایم داخل در صلاحیت دیوان مطابق ماده ی 5 اساسنامه، موارد ارتباط شورای امنیت سازمان ملل متحد و دیوان بین المللی کیفری عبارتند از: 1ـ طبق بند ب ماده ی 13 اساسنامه، شورای امنیت می تواند وضعیتی را که در آن به نظر می رسد یک یا چند جرم ارتکاب یافته است، به موجب فصل هفتم منشور به دادستان ارجاع دهد. در این حالت دیوان دارای صلاحیت جهانی است. 2ـ به موجب ماده ی 16 اساسنامه دیوان، شورای امنیت می تواند طی قطعنامه ای در قالب فصل هفتم منشور از دیوان بخواهد که تحقیق و تعقیب را به مدت 12 ماه معلق کند. 3ـ شورای امنیت می تواند همکاری میان دولت ها و دیوان را در مراحل مختلف تسهیل کند. 4ـ نقش شورای امنیت در اجرای احکام صادره از جانب دیوان. 5ـ از دیگر موارد ارتباط شورای امنیت و دیوان، جرم تجاوز است. نحوه ی ارتباط شورای امنیت در برخی از موارد فوق موجب نقض استقلال قضایی دیوان شده و می تواند مشکلات و موانعی را در مسیر اعمال صلاحیت دیوان نسبت به جرایم بین المللی بیافریند از جمله: 1ـ تعلیق تحقیق و تعقیب در دیوان به مدت 12 ماه که قابل تجدید توسط شورای امنیت است می تواند نفوذ تمایلات غیر حقوقی و فشارهای سیاسی اعضای دائم شورای امنیت را بدنبال داشته باشد و موجب خدشه دار شدن استقلال قضایی دیوان شود. 2ـ وابستگی رسیدگی دیوان به جنایت تجاوز به احراز وقوع عمل تجاوز توسط شورای امنیت با توجه به پیشینه ی تاریخی تصمیمات شورای امنیت، موجب نقض استقلال قضایی دیوان و بی کیفری متجاوزین می شود. 3ـ دکترین نامحدود بودن صلاحیت شورای امنیت اگر به عنوان یک اصل پذیرفته شود می تواند بر عملکرد و صلاحیت قضایی دیوان موثر باشد. نمونه ی عملی آن تلاش و فشار آمریکا در به تصویب رساندن قطعنامه ی 1422 شورای امنیت مصوب 2002 در خصوص معافیت نیروهای حافظ صلح متعلق به دولت های غیر عضو اساسنامه رم که مرتکب جنایات در صلاحیت دیوان باشند، است.