تاثیر سطوح مختلف پلی اتیلن گلیکول و پلی وینیل پلی پیرولیدون بر تولید گاز، قابلیت هضم و الگوی تخمیر میوه سه گونه بلوط در شرایط آزمایشگاهی

این تحقیق به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف پلی اتیلن گلیکول (peg) و پلی وینیل پلی پیرولیدون (pvpp) بر تولید گاز، قابلیت هضم و فرآیند تخمیر میوه بلوط در شرایط آزمایشگاهی انجام شد. بدین منظور، مایع شکمبه از سه راس قوچ سنجابی فیستوله شده، جمع آوری گردید. تیمار های آزمایشی شامل میوه سه گونه بلوط (برو، مازو، ویول) و سطوح مختلف pegیاpvpp (0، 250، 375 و 500 میلی گرم به ازای500 میلی گرم ماده خشک) بود. مطالعه به صورت طرح کاملاً تصادفی و در قالب آزمایش فاکتوریل با سه تکرار اجرا شد. نتایج نشان داد ماده آلی، پروتئین خام، چربی خام، دیواره سلولی (ndf) و دیواره سلولی بدون همی سلولز (adf) برو به ترتیب 45/92، 9/3، 32/6، 42/36 و 14/20 درصد، برای مازو به ترتیب 11/92، 44/4، 49/3، 17/40 و 32/19 درصد و برای ویول به ترتیب 91/91، 77/3، 36/4، 47/41 و 87/20 درصد ماده خشک بود. کل ترکیبات فنولی، کل تانن قابل استخراج، تانن متراکم و تانن قابل هیدرولیز برو به ترتیب 65/5، 32/5، 213/0، 01/2، مازو به ترتیب52/4، 27/4، 121/0، 69/3 و ویول به ترتیب 71/5، 30/5، 128/0، 14/3 درصد ماده خشک بود. افزودن peg یاpvpp در هر سه گونه سبب افزایش تولید گاز بالقوه "a" گردید و بیشترین مقدار مربوط به سطح 500 بود (01/0>p)؛ هرچند سرعت تولید گاز کاهش یافت (01/0>p). روند تغییرات فاز تأخیر (l)، نیمه عمر و rel1 در دو گونه مازو و ویول کاهشی (01/0>p) بود اما peg در گونه برو سبب افزایش مقدار rel1 شد (01/0>p). در مقابل، مقدار rel2 در هر سه گونه افزایش یافت. قابلیت هضم ماده خشک ، ماده آلی و پروتئین خام در گونه مازو بیشتر از گونه های ویول و برو بود و با استفاده از سطوح مختلف peg یاpvpp قابلیت هضم افزایش یافت و بیشترین بهبود در سطح 500 مشاهده گردید (05/0>p). بیشترین مقدار نیتروژن آمونیاکی و اسید های چرب فرار تولید شده در حضور برو، مازو و ویول در 12 ساعت ابتدای انکوباسیون مشاهده شد و در هر سه گونه با استفاده از سطوح peg یا pvpp مقدار این دو فراسنجه در ساعات مختلف انکوباسیون افزایش یافت (05/0>p). بیشترین مقدار سنتز پروتئین میکروبی (پورین) و راندمان سنتز پروتئین میکروبی (emps) در حضور گونه مازو برآورد گردید و افزودن peg یاpvpp سبب کاهش سنتز پروتئین میکروبی و راندمان سنتز پروتئین میکروبی شد (01/0>p). تعداد انتودینومورف ها در محیط کشت محتوی مازو بیشتر از دو گونه دیگر بود و با استفاده از peg یا pvpp در ساعات مختلف انکوباسیون افزایش پیدا کرد (01/0>p)، ولی اثر متقابل گونه و سطوح peg یا pvpp معنی دار نبود. جمعیت هولوتریش ها تحت تأثیر گونه و سطوح peg یا pvpp قرار نگرفت. نتایج آزمایش نشان داد که استفاده از peg و pvpp به دلیل تمایل برای باند شدن با ترکیبات فنولی، پتانسیل بهبود تولید گاز، قابلیت هضم و الگوی تخمیر شکمبه را دارند.