اثربخشی گروه درمانی شناختی انسان گرایانه بر افزایش عزت نفس و رضایت از زندگی زنان متاهل

رضایتمندی ، بستر موفقیت و کامیابی است . هیچ انسان موفقی نیست که از هنر رضایت از زندگی بر خوردار نباشد. همچنین همبستگی مثبتی میان عزت نفس سالم و بسیاری از ویژگیهای دیگری که روی موفقیت و خوشبختی تاثیر دارد، وجود دارد . علوم مختلف برای شناسایی عوامل موثر بر رضایت از زندگی، عزت نفس و بهبود آن تلاش کرده اند ، اما دیدگاههای گذشته و اخیر آنها در این باره ،عمدتا بر درمان مسائل و رهایی انسانها از بیماریها ی روانی و کاهش عوامل آسیب زا بوده است ( هیوبنر ، 2001) و به شاخص های مثبت سلامتی توجه کمتری نموده اند . روانشناسانی همچون یونگ (1875-1961 )آلپورت (1897 -1967 ) راجرز (1902 -1987 )و مزلو (1908 -1970 )را می توان از افراد شاخص در این زمینه به شمار آورد که هدفشان برای مفاهیم مثبت سلامت روان و کشف استعدادهای عظیم و تحقق بخشیدن به توانایی های عالی و یافتن معنای ژرف تری در زندگی انسان بوده است . آنها سطح مطلوب کمال و شکوفایی شخصیت را فراسوی ( بهنجاری ) می دانستندکه در آن ، فرد احساس نومیدی ، بیهودگی ،بی معنایی وپوچی را در زندگی ندارد. این پژوهش نیز به دنبال روش درمانی بود که علاوه بر درمان انسانها و رهایی آنها از بیماری بر رشد و تعالی نیز توجه داشته باشد .همچنین با توجه به اهمیتی که عزت نفس و رضایت از زندگی در تمامی جهات زندگی ، به خصوص در رشد و تکامل انسان دارد، در این پژوهش فرض بر این شد ، درمان شناختی – انسانگرایانه که به رشد و تعالی انسان توجه دارد و به وسیله آموزش مهارت هایی مراجع را توانمند می کند ، می تواند اثربخشی معناداری بر افزایش عزت نفس و رضایت از زندگی داشته باشد. پژوهش حاضر جزء پژوهش های کاربردی و از نوع نیمه آزمایشی است. طرح این پژوهش، طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه آماری این پژوهش عبارت بود از کلیه زنان متاهل مراجعه کننده به کلینیک روانشناختی دانشکده علوم تربیتی و روانشناسی که دارای عزت نفس پایین و عدم رضایت از زندگی بودند. همچنین د امنه سنی زنان متاهل 20-40 سال بود. روش نمونه گیری نمونه گیری در دسترس بود. پس از مشخص شدن افراد نمونه و جایگزینی تصادفی در گروه گواه و گروه آزمایش جلسات گروهی با فراوانی 8 جلسه که به صورت هفتگی و مدت زمان 90 دقیقه ، برگزارگردید. بلافاصله پس از اتمام جلسه هشتم پس آزمون اجراشد. ابزار مورد استفاده در این پژوهش مقیاس عزت نفس آیزنگ و رضایت از زندگی دینر و همکارانش بود . برای آزمون فرضیه های پژوهش از آزمون تحلیل واریانس با اندازه گیری مکرو آزمون t همبسته بعنوان آزمون تکمیلی، استفاده شد. نتایج نشان داد عزت نفس گروه آزمایش از جلسه پیش آزمون تا جلسه پیگیری، افزایش معنادار(000/0= p) داشته است. همچنین میزان رضایت از زندگی از جلسه پیش آزمون تا جلسه پیگیری افزایش معنادار(001/0 = p ) داشته است. این نتایج توسط پژوهش های دیگر مبنی بر آموزش مهارت های ارتباطی و ذهنی و رشد وتعالی خود ، حمایت می شود .