بررسی اثر نشست حاصل از احداث قطار شهری تبریز بر روی ساختمانهای مجاور و راهکارهای کاستن اثرات مخرب آن

رشد روز افزون شهرها سبب افزایش زیرساخت ها شده است. به علت محدودیت زیاد محیط شهری احداث سازه های زیر سطحی مثل تونل ها بسیار ضروری و مفید هستند. در اکثر شهرهای بزرگ دنیا و نیز کشور ما سیستم حمل و نقل قطار شهری در حال گسترش است. به طور کلی حفر تونل در هر عمقی از خاک، موجب تغییر سیستم توزیع تنش در توده خاک اطراف آن می شود. این تغییرات تنش ایجاد شده، موجب همگرایی دهانه تونل و به وجود آمدن تغییر شکل هایی در سطح زمین می شود. در تونل هایی که در محیط شهری حفر می شوند، تاثیر این نشست بر روی ساختمان های مجاور حائذ اهمیت می باشد و باید قبل از احداث تونل بررسی شود، مخصوصا در ساختمان های بلند مرتبه و بافت فرسوده و تاریخی و نیز ساختمانهای حساس این بررسی ها الزامی می باشد. در گذشته کارها و تحقیقات زیادی در این زمینه انجام گرفته است، تا راه حل های دقیق و آسان تری برای پیش بینی میزان نشست و تاثیرات آن روی سازه های مجاور بدست آید، اما در اکثر روش های تحلیلی و عددی اثر ساختمان ها روی نشست نادیده گرفته شده است. سختی سازه و وزن آن روی نشست تاثیرگذار است. از این رو بایستی اندرکنش خاک و سازه برای پیش بینی جابجایی واقعی خاک در محاسبات وارد شود. موضوع اصلی این پایان نامه، مطالعه نشست ناشی از احداث تونل روی ساختمان های مجاور میباشد. در این پژوهش مدلسازی ها با استفاده از نرم افزارهای plaxis و phase2 صورت گرفته است. در ابتدا با بررسی سوابق پژوهشی و تجربیات گذشته اهمیت موضوع نشان داده شده، سپس اثر پارامترهای خاک و مشخصات هندسی تونل مثل: عمق تونل، قطر تونل، مرزهای افقی و قائم، ضریب پواسون، ضریب فشار جانی خاک، سطح آب زیرزمینی و عمق اصلاح خاک، روی میزان نشست سطح زمین بدون در نظر گرفتن ساختمان های مجاور مورد بررسی قرار گرفته اند. در بخش بعدی اثر سختی و وزن ساختمان را در نشست ناشی از احداث تونل بررسی شده است. پارامترهای مورد بررسی در این مدلسازی ها عبارتند از: تعداد طبقات و وزن ساختمان ها، موقعیت قرارگیری ساختمان ها و فاصله بین آنها. این پارامترها در دو حالت بدون درنظر گرفتن وزن سازه و با اعمال وزن ساختمان بررسی شدند. در انتها، نتایج حاصل از مدلسازی انجام شده روی خط 1 متروی تبریز با داده های اندازه گیری شده مقایسه گردیده است.