تاثیر تراکم ذخیره سازی بر رشد گونه هایgracilariopsis persica و gracilaria corticata در روش پرورش در بستر

چکیده تاثیر تراکم آغازین gm-1 50، gm-1 125 و gm-1 200 جلبک های قرمز gracilariopsis persica و gracilaria corticata بر روی میزان رشد و زی توده کل این جلبک ‏‏‏ها در سواحل خلیج فارس (بندرعباس) طی 45 روز در فصل زمستان بررسی شد. علاوه بر این، تاثیر 3 عمق مختلف 5، 6 و 7 متر پرورش بر روی میزان رشد گونه gp. persica نیز مورد مطالعه قرار گرفت. جلبک ها از محیط طبیعی جمع آوری و بر روی طناب های پلی اتیلینی در محیط طبیعی دریا کشت داده شدند. روش پرورش بصورت پرورش در بستر بوده و در طی دوره آزمایش، هر هفته سه بار در هنگام جزر محیط های کشت مورد بررسی قرار گرفته و موجودات مزاحم و زائد حذف می گردید. میزان رشد نسبی (rgr) و بیوماس کل هر دو هفته یکبار اندازه گیری می شد. نتایج نشان داد که از لحاظ میزان رشد، بین تیمارهای مختلف تراکم ذخیره سازی در هر دو گونه اختلاف معنی دار وجود داشت (05/0p<). جلبک هایی که با تراکم آغازین gm-1 50 کشت شده بودند دارای بالاترین میزان رشد بوده و بهترین تراکم برای رشد و پرورش این گونه ها تشخیص داده شد. آزمایش حاضر نشان داد که تراکم ذخیره سازی اولیه می تواند بر روی رشد جلبک های قرمز gp. persica و g. corticata تاثیر داشته باشد. نتایج مربوط به عمق کشت نشان داد که از لحاظ میزان رشد، بین تیمارهای مختلف عمق پرورش در gp. persica اختلاف معنی دار وجود داشت (05/0p<). جلبک هایی که در عمق 7 متر کشت شده بودند، نسبت به تیمارهای دیگر دارای بالاترین میزان رشد بوده است. آزمایش حاضر نشان داد که بهترین تراکم ذخیره سازی اولیه برای رشد گونه های gp. persica و g. corticata gm-1 50 بوده و بهترین عمق پرورش گونه gp. persica عمق 7 متر می باشد.