تحلیل فضایی تصادفات محورهای ارتباطی استان خراسان جنوبی با استفاده از gis

در پایان نامه حاضر با استفاده از سیستم اطلاعات جغرافیایی gis (به عنوان یکی از قدرتمندترین سیستمهای ارزیابی، تحلیل و تصمیم گیری) و آمار، اطلاعات و شاخص های تاثیرگذار؛ توزیع فضایی تصادفات جاده ای در سطح استان خراسان جنوبی تحلیل و ارزیابی گردید و در نهایت با شناسایی مقاطع حادثه خیز، راهکارهایی جهت کنترل این مقاطع ارائه شد. هدف از این تحقیق ارزیابی و تحلیل وضعیت تصادفات جاده های محورهای مواصلاتی استان خراسان جنوبی و نهایتاً تعیین عوامل دخیل در افزایش تصادفات جاده ای استان، خصوصا بر مقاطع حادثه خیز بوده و همچنین ارائه پیشنهادتی به مسئولان زیربط در ادارات ذیمدخل (اداره راه وترابری- پلیس راه- سازمان حمل ونقل وراهداری جاده ای) بوده است. روش تحقیق توصیفی، تحلیلی و کاربردی بوده و ابزار تحلیل و پردازش و تصمیم گیری، نرم افزارهای سیستم اطلاعات جغرافیایی بوده است. برای انجام مراحل تحقیق ابتدا مبانی نظری و معیار و ضوابط تحلیل با کمک مطالعات کتابخانه ای و رجوع به ادارات مربوطه به دست آمد، سپس پایگاه اطلاعات مکانی با استفاده از نقشه های 1:12000 منطقه، تهیه شده در سال 1381، در محیط arcgis ساخته شد. سپس با استفاده از مدلهای کریجینگ، تحلیل فاصله و منطق بولین امر تحلیل مقاطع حادثه خیز صورت گرفت. یافته های تحقیق نشان می دهد که منطقه به لحاظ وضعیت تصادفات در موقعیت نسبتا خوبی بوده است، اما با تبدیل به مرکزیت سیاسی، تصادفات جاده ای با روندی روبه رشد مواجه گردیده است که در صورت عدم برنامه ریزی برای آن در آینده نزدیک به یک مشکل بزرگ منطقه ای تبدیل می گردد. بیشترین تراکم تصادفات در فاصله 5/7 تا 10 کیلومتری شهرها بوقوع پیوسته و از تراکم تصادفات در فاصله بیش از40 کیلومتری پاسگاههای پلیس راه کاسته می شود و شیب 5-8 درصد بطور بالقوه بیشترین ظرفیت را برای وقوع حوادث رانندگی داشته است که این مناطق باید در اولویت توجه قرار بگیرند.