رابطه خودپنداره مادر با سبک دلبستگی و خودپنداره فرزند

پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه میان خودپنداره مادر و سبک دلبستگی وخودپنداره فرزند انجام گرفت. نمونه مورد بررسی 180 دانش آموز دختر در مقطع متوسطه دبیرستان های شهرسمنان در سال تحصیلی 89 – 88 بودند که به روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای گزینش شدند. برای اندازه گیری خودپنداره و سبک دلبستگی دانش آموزان از مقیاس خودپنداره تنسی (فیتز و وارن، 1996) و مقیاس دلبستگی بزرگسال هزن و شیور(1987) بهره برده شد و خود پنداره مادران نیز توسط مقیاس خودپنداره تنسی اندازه گیری شد. طرح پژوهش از نوع همبستگی بود. برای تحلیل داده ها از روش تحلیل همبستگی پیرسون و تحلیل رگرسیون گام به گام، همبستگی تفکیکی و نیمه تفکیکی و همبستگی کانونی استفاده شد. نتایج نشان داد که رابطه مثبتی میان خودپنداره مادر و فرزند و رابطه منفی میان سبک های دلبستگی ناایمن و خودپنداره فرزند وجود دارد. همچنین میان خودپنداره مادر با سبک دلبستگی و خودپنداره فرزند رابطه مثبت معناداری بدست آمد. به این معنی که خودپنداره مادر و سبک های ناایمن دلبستگی فرزند می توانند خودپنداره فرزند را پیش بینی کند.