تحلیل گفتمان انتخابات دوره دهم ریاست جمهوری

این پایان نامه به تحلیل گفتمان انتقادی انتخابات دهم ریاست جمهوری اختصاص یافته است. محورهای اصلی در این پژوهش، رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی و انتخابات به عنوان فرایند مبارزه برای کسب قدرت سیاسی است؛ از بین نظریات مختلف در رویکرد تحلیل گفتمان انتقادی، نظریه فرکلاف که به تبیین رابطه میان زبان، قدرت و ایدئولوژی می پردازد انتخاب شد تا تغییرات گفتمان های اصلی کشور از ورای تحلیل زبان کاندیداهای انتخابات دهم تبیین شود. مطابق با این رویکرد، این پایان نامه نظم گفتمانی حاکم در فضای استعاری جامعه ایران را در دو جناح سیاسی عمده مورد بررسی قرار می دهد؛ هر یک از این دو جناح به مثابه یک منظومه معنایی (گفتمان) در نظر گرفته شده اند که در درون خود منظومه های معنایی کوچکتری با ایدئولوژی های متفاوت از یکدیگر دارند (مانند گفتمان هر یک از کاندیداهای انتخابات مذکور). هدف این پژوهش بازنمایی تغییرات گفتمان های سیاسی اصلی کشور در مواجهه با فرایندها و مناسبات نهادی است که از ورای توصیف، تفسیر و تبیین گفتمان رقبای انتخابات دهم ریاست جمهوری حاصل می شود. در این راستا با بهره گیری از امکانات نظریه فرکلاف به توصیف کردار زبانی، تفسیر کردار گفتمانی و تبیین کردار اجتماعی گفتمان های سیاسی رقیب پرداخته شده است. در این پایان-نامه نحوه مواجهه هر یک از گفتمان های رقیب با فرایندها و رویدادهای اجتماعی و خلاقیت و ابتکار آنها در تولید ایدئولوژی متناسب با رویدادها و تغییرات اجتماعی بازنمایی می شود؛ همچنین تأثیرات اجتماعی گفتمان ها بر فرایندها و مناسبات نهادی و در مقابل، تأثیر این دو عامل یعنی فرایندها و مناسبات نهادی بر گفتمان ها نیز بررسی می گردد. حاصل این تحلیل ها، بازنمایی تزلزل مرزهای سنتی گفتمان های اصلی در بافت سیاسی ایران – نظم گفتمانی دو جناح اصول گرا و اصلاح-طلب- بود که در جهت ایجاد نظم جدیدی به پیش می رود.