اثر تنظیم کننده های رشد بر برخی از صفات مورفوفیزیولوژیک ارقام گندم تحت تنش شوری

به منظور بررسی اثر هورمون های گیاهی بر روی صفات مورفوفیزیولوژیک و بیوشیمیایی ارقام مختلف گندم در شرایط شوری، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با 4 تکرار در گلخانه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه محقق اردبیلی انجام شد. عوامل آزمایش شامل سه سطح شوری (شاهد، 5/3 و 7 دسی زیمنس بر متر)، سه سطح هورمون های گیاهی (شاهد، اسید جیبرلیک و اسید آبسیزیک) و سه رقم گندم (گاسکوژن، زاگرس و کوهدشت) بود. نتایج نشان داد که افزایش شدت شوری موجب افزایش میزان خسارت به غشا، درصد پروتئین دانه، میزان پرولین برگ، فلورسانس کلروفیل و فعالیت آنزیم atpase شد. ولی عملکرد تک بوته و هدایت روزنه ای را کاهش داد. محلول پاشی اسید آبسیزیک توانست تا حدودی آثار منفی شوری بر ارقام گندم را بهبود بخشد. با افزایش شوری، محتوای نسبی آب برگ تحت تیمار اسید آبسیزیک، کاهش کمتری را نشان داد و به احتمال زیاد این امر با کاهش هدایت روزنه ای در ارتباط است. درصد خسارت به غشا بر اثر محلول پاشی اسید جیبرلیک کاهش یافت، ولی اسید آبسیزیک با افزایش شوری کاهش خسارت بیشتری را منجر شد. فعالیت آنزیم atpase، با افزایش شوری، افزایش یافت و بیشترین میزان فعالیت این آنزیم در رقم زاگرس با شوری 7 دسی زیمنس بر متر و تیمار اسید آبسیزیک دیده شد. مطالعه همبستگی میان صفات مورد بررسی نشان داد که بیشترین همبستگی مثبت بین پرولین و درصد خسارت به غشا بود.