جایابی بهینه کلیدها و منابع تولید پراکنده در سیستم های اتوماسیون توزیع با استفاده از ترکیب فازی در الگوریتم ژنتیک

قابلیت اطمینان شبکه های توزیع انرژی الکتریکی یکی از موارد اساسی است که توجه بسیاری از شرکت های فعال در بخش توزیع را به خود جلب کرده است. سیستم های اتوماسیون توزیع ( das) و واحد های تولید پراکنده (dg ) در شبکه های توزیع جهت بهبود شاخص های قایلیت اطمینان سیستم اهمیت زیادی یافته اند. پایان نامه حاضر متشکل از دو پروژه تحقیقاتی می باشد. پروژه اول به جایابی بهینه کلید های دستی و اتوماتیک در سیستم های اتوماسیون توزیع ( das) فاقد واحد های تولید پراکنده ( dg)، می-پردازد. تعداد کلید های دستی و اتوماتیک نیز در این پروژه به عنوان متغیر های مسئله در نظر گرفته شده اند. تابع هدف در این پروژه افزایش صرفه جویی اقتصادی ضمن کاهش مجموع هزینه وقفه مشترکین (cic ) و هزینه خرید و نگهداری کلید ها (spmc ) می باشد. در این پروژه روابطی دقیق جهت برآورد شاخص cic، با در نظر گرفتن کلیه حالات خطا در شاخه های مختلف و نرخ خطای متفاوت برای هر شاخه، و همچنین نرخ بارگذاری ساعتی، روزانه و ماهیانه متفاوت، ارائه شده است. همچنین از یک روش دقیق نردبانی جهت تعیین باس بارهای از دست رفته، کلیدهایی که بایدسویچ کنند و زمان وقوع خطا در هر حالت، استفاده شده است. برای بهینه سازی مسئله از الگوریتم ژنتیک به عنوان ابزار بهینه سازی استفاده شده است. کارآیی روش پیشنهادی از طریق انجام آزمایش روی شبکه استاندارد 123 باس بار ieee، نشان داده شده است. پروژه ی دوم یک روش اصلاح شده الگوریتم ترکیبی جهش قورباغه (sfla ) را برای جایابی همزمان کلید های خط و همچنین واحد های dg، در سیستم های das ارائه می کند. در این پروژه همچنین تعداد کلید ها و اندازه واحد های dg متغیر در نظر گرفته شده اند. در روش پیشنهادی از ترکیب فازی چندین تابع هدف به عنوان تابع هدف کلی مسئله استفاده شده است. همچنین یک تابع عضویت فازی برای هر تابع هدف در نظر گرفته شده است. اولین تابع هدف بهبود قابلیت اطمینان سیستم ضمن مینیمم کردن شاخص cic می باشد. تابع هدف دوم کاهش شاخص spmc می باشد. توابع هدف سوم و چهارم کاهش تلفات توان اکتیو و بهبود پروفیل ولتاژ شبکه می باشد. این پروژه همچنین یک روش جدید جهت محاسبه شاخص های cic و spmc در حضور واحد های dg ارائه می کند. همچنین از یک شبکه توزیع حلقوی kv 11 دارای 95 باس بار جهت شبیه سازی مسئله استفاده شده است. نتایج حاصل بهبود قابل ملاحظه ای را در پارامتر های قابلیت اطمینان سیستم، کاهش تلفات توان اکتیو و همچنین کاهش قابل توجه انحراف ولتاژ با اعمال روش پیشنهادی به شبکه مورد مطالعه را نشان می دهد. در پایان جهت بررسی کارآیی روش در مقایسه با سایر الگوریتم ها، الگوریتم ژنتیک (ga ) نیز به مسئله اعمال شده است و نتایج حاصل با یکدیگر مقایسه شده اند. نتایج این مقایسه از روند همگرایی بهتر و سریعتر sfla اصلاح شده نسبت به ga خبر می دهد.