بررسی انتقال حرارت و جرم در فرایند خشک کردن کرفس

خشک کردن بدون تردید از جمله فرآوری های مهمی است که با توجه به فساد مواد غذایی یا عدم وجود محصولات کشاورزی در تمام فصول سال یا مناطق بر روی آنها انجام می شود. با توجه به این مسئله که خشک کردن محصولات کشاورزی در شرایط مختلفی می تواند صورت گیرد، انتخاب بهترین روش و اعمال مناسبترین شرایط برای خشک کردن یک محصول، با در نظر گرفتن معیار کیفیت، زمان خشک کردن و مصرف انرژی، بسیار حائز اهمیت است. لذا در این تحقیق سینتیک خشک کردن قسمت های مجزای کرفس شامل برگ و ساقه آن تحت دماهای 50، 60 و c°75 درجه آون و توان های 180، 360، 540، 720 و 900 وات مایکرویو مورد بررسی قرار گرفت و مشاهده شد که با افزایش هر دو پارامتر، زمان خشک شدن کاهش می یابد. همچنین مقدار توان مایکرویو بر زمان خشک شدن ساقه کرفس تاثیر معنی داری داشت و با افزایش توان مایکرویو از 180 به 900 وات، زمان خشک شدن ساقه کرفس نزدیک 45% کاهش یافت. استفاده از روش مایکرویو حتی در توان های پایین، زمان کمتری را برای خشک کردن کرفس نسبت به روش آون نیاز دارد. مدل پیج و مدل لگاریتمی به عنوان مناسبترین مدل های ریاضی برای خشک کردن کرفس معرفی شد. افزایش توان مایکرویو در خشک کردن کرفس باعث کاهش بازده انرژی مایکرویو و افزایش مصرف انرژی مخصوص شد. افزایش دمای آون منجر به افزایش میزان تغییر رنگ برگ ها و ساقه های کرفس گردید و بیشترین میزان تغییر رنگ کرفس مربوط به دمای c°75 می باشد. با افزایش توان مایکرویو، میزان تغییر رنگ برگ ها و ساقه های کرفس افزایش یافت اما با افزایش بیشتر توان از 720 به 900 وات کاهش تغییر رنگ در برگ کرفس و با افزایش توان از 540 به 900 وات کاهش تغییر رنگ در ساقه کرفس مشاهده شد. در پایان با توجه به پارامتر تغییر رنگ و مصرف انرژی، توان 180 وات و دمای c°50 به عنوان بهترین سطح توان و دما برای خشک کردن کرفس معرفی شد. همچنین با توجه به میزان تغییر رنگ و سرعت خشک شدن کرفس، روش مایکرویو مناسب تر از روش آون شناخته شد.