هنجاریابی مقیاس چند بعدی رضایت از زندگی دانش آموزان و رابطه آن با سلامت روان و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر قزوین

هدف از پژوهش حاضر هنجاریابی مقیاس چند بعدی رضایت از زندگی و رابطه آن با سلامت روان، به عنوان یکی از عوامل موثر در رضایت از زندگی، و همچنین پیشرفت تحصیلی بود. جامعه آماری این پژوهش را کلیه دانش آموزان مقطع راهنمایی شهر قزوین که در سال تحصیلی 89-1388 مشغول به تحصیل بودند، تشکیل می دادند. نمونه آماری پژوهش شامل 250 دختر و 250 پسر بود که به روش نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شده اند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش را مقیاس چند بعدی رضایت از زندگی دانش آموزان هیوبنر mslssو فرم 28 سئوالی پرسشنامه سلامت عمومی گلدبرگ تشکیل می دادند. ضریب اعتبار برای کل پرسشنامه 90/0 به دست آمد که نشان دهنده آن بود که سوالات پرسشنامه رضایت از زندگی از هماهنگی درونی بالایی برخوردار است. پایایی خرده مقیاس های ابزار پژوهش نیز مطلوب بود. تحلیل عاملی نشان داد که گویه های ابزار را می توان به پنج عامل کاهش داد که بازگوکننده روایی سازه است. همچنین، وجود رابطه معنادار بین رضایت از زندگی و سلامت روان بیانگر روایی همزمان مقیاس چند بعدی رضایت از زندگی بود. بین رضایت از زندگی با پیشرفت تحصیلی، و همچنین بین سلامت روان و پیشرفت تحصیلی رابطه معناداری به دست نیامد. نتایج حاصل از مقایسه دختران و پسران نشان داد که بین عملکرد دختران و پسران درکل پرسشنامه تفاوت معنی دار وجود نداشت. نتیجه گیری: این مقیاس را می توان به عنوان ابزاری پایا برای دانش آموزان مقطع راهنمایی شهرقزوین به کار برد. واژه های کلیدی: رضایت از زندگی، هنجاریابی، سلامت روان،دانش آموزان مقطع راهنمایی