بررسی آثار بکارگیری همزمان حجم مبنا وحد نوسان سهام در بورس اوراق بهادار تهران

هر چند که در جهان امروز به معنای واقعی وجود ندارد ) تنها مکانیسم موثر و اثرگذار باید سیستم عرضه و تقاضا باشد و از آنجایی که بازار های مالی جزئی از اقتصاد هستند باید تنها از روند عرضه و تقاضا تاثیر بگیرند و هدف اصلی از تشکیل بورس نیز این مهم است و تلاش می شود که موانع موجود در مسیر این فرایند رفع شود و این درحالی است که در بعضی از بورس ها بالاخص در بازارهای نوظهور مشاهده می شود که نهاد های قانون گذار در این فرایند مداخله می کنند و با وضع قوانینی مانع از ورود و خروج آزادانه سرمایه می شوند و یا در مقابل نوسانات قیمت سهام عکس العمل نشان می دهند و بعضاً مانع از مبادله سهام در یک مقطع زمانی یا بازده قیمتی می شوند که این موضوع اصطلاحاً حد نوسانات قیمت سهام نامیده می شود و در این خصوص تحقیقات زیادی انجام شده است که برخی از آنها بر لزوم استفاده از قوانین حد نوسان سهام تاکید دارند و به آثار مثبت آن اشاره می کنند و برخی دیگر بر افزایش دامنه حد نوسان سهام و یا کلاً حذف آن اشاره دارند و آثار منفی آن را بیان می کنند البته تحقیقی که به یک نظر اجماع رسیده باشد مشاهده نگردیده است و این در حالی است که در ایران بیش از هفت سال است که از قوانین محدودیت سهام استفاده می شود حال سئوال این است که آیا مدیران بورس در طی این سالیان توانسته اند به شرایط و اهداف خود برسند؟ آیا توانسته اند آن گونه که باید از سرمایه گذاران حمایت کنند؟ آیا توانسته اند با ایجاد مداخله در قانون عرضه و تقاضا به قیمت های واقعی سهام نزدیک شوند و آثار این مداخلات در روند بازار چه بوده است؟