تاثیر تمرینات پیلاتس بر درد وشاخص ضخامت عضلات شکم زنان مبتلا به کمر درد مزمن غیراختصاصی بوسیله روش سونوگرافی

چکیده: مقدمه:کمردرد مزمن غیر اختصاصی به عنوان نوعی از کمردرد بدون علائم پاتولوژیکی خاص شناخته شده است و 85% موارد کمر درد را شامل می شود. در کنار سایر روشهای ورزش درمانی موثر در این مورد تمرینات پیلاتس با اصول خاص اش و توجه به ذهن در کنارجسم مقبولیت گسترده ای را کسب نموده است ولی تاکنون بررسی دقیق برای دست یابی به شیوه های درمان مفید برای بیماران با روش معتبر که به طور کمی تاثیر این متد ورزشی را برعضلات مشخص نماید انجام نشده است. لذا پژوهش حاضر در نظر دارد تاثیر تمرینات پیلاتس را بر درد و شاخص ضخامت عضلات شکم( راست شکمی، عرضی شکم، مایل خارجی، مایل داخلی) زنان مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی با استفاده از تصویر برداری سونوگرافی بررسی نماید. روش شناسی: روش تحقیق حاضر از نوع نیمه تجربی به روش کار آزمایی بالینی و نمونه گیری هدفمند از طریق ارجاع نمونه ها از طرف پزشکان متخصص ارتوپدی و جراحی مغز و اعصاب می باشد. 14 نفر با میانگین سنی 4±3/26 و میانگین شاخص توده بدنی 59/2±11/21 در گروه تجربی و 9 نفر گروه کنترل با میانگین سنی 5/5±25 و میانگین شاخص توده بدنی 26/2±06/22، طبق معیارهای ورود به مطالعه وارد تحقیق شدند. پس از اخذ اطلاعات دموگرافیک و تکمیل نمودار دیداری درد، به منظور ارزیابی شاخص ضخامت عضلات شکم با استفاده از دستگاه سونوگرافی با فرکانس مرکزی6- 8 مگا هرتز و پروب خطی با فرکانس 5/7 مگا هرتز تصویر برداری سونوگرافیک انجام شد. گروه تجربی تمرینات پیلاتس روی تشک را به مدت 18 جلسه در 6 هفته، هفته ای 3 بار انجام دادند. گروه کنترل در این مدت هیچ برنامه تمرینی نداشتند. در پایان 6 هفته تمام نمونه ها نمودار دیداری درد را تکمیل کردند و ضخامت عضلات مجددا با سونوگرافی ثبت گردید. یافته ها: اطلاعات حاصله با استفاده از نرم افزار آماری16spss درسطح معنا داری5% و مقایسه قبل و بعد از مداخله با به کار گیری آزمون مقایسه تی زوجها و مقایسه دو گروه تجربی و کنترل با آزمون تی مسقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت .معیار دیداری درد بعد از ملاحظه اختلاف معناداری (کاهش درد) داشت (001/0=p). در شاخص ضخامت عضلات شکم اختلاف معنا دار (افزایش ضخامت) مشاهده گردید(001/0=p). بین دو گروه تجربی و کنترل نیز اختلاف معنی دار بود(001/0=p). نتیجه: یافته های تحقیق حاضرنشان داد تمرینات انتخابی پیلاتس به مدت 18جلسه سبب کاهش شدت درد بیماران مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی شد. همچنین برای اولین بار نشان داد که ضخامت اولتراسونیک عضلات شکم بعد از این دوره تمرینی افزایش یافت. بنابراین می توان به افراد مبتلا به کمر درد مزمن غیر اختصاصی انجام این تمرینات را جهت افزایش قدرت عضلات شکم و کنترل درد توصیه نمود. کلید واژه ها: تمرینات پیلاتس، عضلات شکم، سونوگرافی، کمردرد مزمن غیر اختصاصی،زنان