برآورد تبخیر و تعرق واقعی با استفاده از الگوریتم سبال و سنجنده مودیس در زیر حوضه آبریز مشهد

بر آورد تبخیر و تعرق در مواردی از قبیل برنامه ریزی آبیاری، توازن هیدرولوژیکی، طراحی و مدیریت سیستم های آبیاری و پیش بینی میزان عملکرد محصول ضروری است. بنابراین محققین بسیاری تلاش کرده اند تا مقادیر تبخیر و تعرق را در مقیاس های مختلف زمانی و مکانی به دست آورند. سنجش از دور از جمله تکنیک های جدیدی است که می تواند بدین منظور استفاده شود. از این رو در این تحقیق سعی شده است تا توزیع مکانی تبخیر و تعرق واقعی روزانه در منطقه مشهد با استفاده از تصاویر سنجنده مودیس در روزهای 14 خرداد، 10 تیر و 4 مرداد سال 1388 و به کارگیری الگوریتم توازن انرژی سطح خشکی (سبال) با احتساب اثرات توپوگرافی به دست آید. همچنین به منظور برآورد دمای سطح زمین با استفاده از تصاویر ماهواره ای، که از جمله پارامترهای مهم در محاسبه ی تبخیر و تعرق می باشد، از پنج الگوریتم روزنه مجزای کول و کاسیلیس (1997)، کر و همکاران (1992)، مک کلاین و همکاران (1985)، یولیویری و همکاران (1994) و ویدال (1991) استفاده شد. نتایج به دست آمده از محاسبه ی دمای سطح زمین نشان داد که الگوریتم کول و کاسیلیس (1997) در میان سایر الگوریتم های مورد استفاده نتایج بهتری را ارائه می کند. نتایج حاصل از برآورد تبخیر و تعرق نیز نشان داد که تصاویر سنجنده مودیس و الگوریتم سبال قادر هستند مقدار تبخیر و تعرق واقعی را در مقیاس روزانه در منطقه مشهد به خوبی برآورد نمایند. براساس نتایج به دست آمده، نواحی با پوشش گیاهی متراکم و دمای پایین دارای مقادیر بالای تبخیر و تعرق بوده و مناطق دارای دمای بالا و پوشش گیاهی پراکنده و کم از مقدار تبخیر وتعرق کمی برخوردارند.