تاثیر فلز در عملکرد بازدارندگی خوردگی برخی ترکیبات ارگانو فسفر جدید

چکیده عملکرد خوردگی فلزات آهن, مس و آلومینیوم در محیط کلریدی (سدیم کلرید و هیدروکلریک اسید) در حضور و غیاب بازدارندههای 4- (بروموفنیل) آمینومتیلنبیسفسفونیک اسید (abpa), تترافنیل فسفونیم کلرید (tpc) و بیس-(?- هیدروکسیهپتیل) فسفینیک اسید (hapa), به روشهای مختلف الکتروشیمیایی (کرنوپتانسیومتری, امپدانس, پلاریزاسیون خطی و تافلی) مورد بررسی قرار گرفت. مطالعات نشان دادند: افزایش دمای الکترولیت یا غلظت آن خطر خوردگی حفرهای را افزایش داده و پتانسیل خوردگی را به سمت مقادیر منفی جابجا مینماید. سرعت خوردگی در محلول اسیدی به دلیل انحلال لایه اکسیدی مقاوم در مقایسه با محیط خنثی به مراتب بیشتر است. افزایش سرعت خوردگی این فلزات در هر یک از دو محیط به ترتیب al>fe>cu (برای محیط hcl) و fe>cu>al (برای محیط nacl) بدست آمد. حضور اکسیژن در محلول خورنده, پتانسیل خوردگی را به سمت مقادیر مثبت جابجا نموده و سرعت خوردگی را افزایش میدهد. فرایند خوردگی مس در دو محیط اسیدی و خنثی (بر خلاف دو فلز دیگر) از مکانیسم مشابهی تبعیت نموده و از طریق لایه محافظ کلریدی تشکیل شده بر روی سطح (cucl) توجیه گردید. برای این فلز افزودن بافر به محیط خنثی خاصیت بازدارندگی داشته و لیکن در مورد آهن و آلومینیوم موجب تشدید خوردگی میشود. حضور کاتیون روی (zn+2) در محلول خورنده با ترسیب آن به صورت هیدروکسید در نواحی کاتدی سطح, سرعت خوردگی آهن را کاهش میدهد. چنین رفتاری برای مس مشاهده نگردید و در مورد آلومینیوم نیز به علت تشکیل زوج گالوانیک افزایش سرعت خوردگی را به همراه داشت. مخلوط zn+2/abpa در محیط خنثی برای ممانعت از خوردگی آهن از مقاومت قوی برخوردار بود. ترکیب hapa نیز در مقایسه با tpc به علت داشتن مراکز اکسیژنی, خاصیت بازدارندگی بهتری را برای خوردگی آلومینیوم از خود نشان داد. این واقعیت از طریق برهمکنش سخت-سخت (نظریه hsab) توجیه گردید. همچنین بیشترین عملکرد tpc در محیط اسیدی, برای فلز آهن و درمحیط خنثی برای فلز آلومینیوم به دست آمد.