بررسی اشارات و تعبیرات عامیانه در آثار داستانی محمدعلی جمال زاده

پژوهش حاضر، به بررسی تعبیرات عامیانه در داستان های محمّدعلی جمال زاده می پردازد. در این پایان نامه هدف ما این است که خواننده را با بخش مهجور و کم تر توّجه شده در میان پژوهش گران یعنی عنصر فرهنگ عامه(فولکلور) و نحوه ی به کارگیری جمال زاده از این عناصر در داستان هایش آشنا سازیم. بدین منظور پس از طرح مباحث نظری فولکلوریک در زمین? فرهنگ عامه و سابق? آن در غرب و ایران و هم چنین در بین نویسندگان کلاسیک و معاصر ایران، عناصر فولکلوریک در داستان های جمال زاده را به شش دست? آداب و رسوم و اعتقادات، اشعار و ترانه های عامیانه، بازی ها و سرگرمی ها، چیستان، زبان عامیانه و ضرب المثل ها تقسیم کرده ایم و میزان کاربرد هر یک از این عناصر را در داستان های جمال زاده به صورت جدول آماری نشان داده ایم و براساس این داده ها به تحلیل پرداخته ایم. در این تحلیل ها آنچه بیشتر از هر چیز در داستان های جمال زاده نمود داشته-است به کارگیری زبان عامیانه است که در طول حیات پنجاه و هفت سال? نویسندگی، هیچ گاه این عنصر کاسته نشده و حتّی با مرور زمان بیشتر و بیشتر شده است. البته توجّه به آداب و رسوم و اعتقادات، در دهه های اولیّ? نویسندگی جمال زاده یعنی ده? بیست و سی، به علّت هم زمانی با شرایط و محیط اجتماعش به اوج می رسد؛ امّا در داستان های ده? چهل به بعد به علّت سال ها دوری از وطن و ناآشنایی با تحوّلات و شرایط ایران از کاربرد این عناصر کاسته می شود. در این پژوهش خواننده می توانند با بخشی از فرهنگ عامیانه ایران و نحو ه ی کاربرد جمال زاده از این عناصر در داستان هایش آشنا شود.