معیارهای ارزیابی شخصی اصلی، افزودن آگاهی فراشناختی و استفاده از استراتژی های یادگیری زبان در زبان آموزان سطح متوسط ایرانی

بر اساس نظریه ایس (2006) ارتباط بین استراتژی های یادگیری و ساختارهای روانی مطرح در یادگیری زبان دوم در ادبیات این رشته تبیین نشده است. از سوی دیگر ویدوسون (2004) بر این باور است که به منظور بالا بردن بازدهی زبان آموزان و به طور کلی آموزش زبان دوم به فاصله گرفتن از دیدگاه رشته محور و درک رابطه موجود بین رشته های مختلف ضروری به نظر می رسد. در همین ارتباط، روان شناسی آموزشی با محور بررسی ساختارهای فردی و ارتباط آنها با اهداف آموزشی، می توانید بسیار مورد توجه دست اندرکاران آموزش زبان دوم قرار گیرد. فرضیه های تحقیق حاضر عبارتند از : 1- هیچ ارتباطی بین ساختار روانی زبان آموز سطح متوسط ایرانی و استفاده از استراتژی های یادگیری وجود ندارد. 2- آگاهی فراشناختی زبان آموز سطح متوسط ایرانی هیچ رابطه ای با استفاده از استراتژی های یادگیری ندارد. 3- ساختار روانی زبان آموز سطح متوسط ایرانی تأثیری بر بهره وری از آگاهی فراشناختی ندارد. در این تحقیق اطلاعات به دست آمده از 99 زبان آموز مورد استفاده قرار گرفت. 27 نفر گروه کنترل و 72 نفر زبان آموز در دو گروه مستقر افراد با شاخص روانی بالا و پایین مورد بررسی قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان می دهد که در آغاز تفاوت چشمگیری بین دو گروه با شاخص روانی بالا و پایین در استفاده از استراتژی های یادگیری وجود نداشت. افزایش آگاهی فراشناختی در زبان آموزان تأثیر مثبتی بر استفاده آنان از استراتژی های یادگیری داشت. همچنین نتایج حاصل نشان می دهد که بین شاخص روانی زبان آموز سطح متوسط ایرانی و بهره برداری آنها از افزایش آگاهی فراشناختی رابطه معنی داری وجود دارد. در این ارتباط بررسی و مطالعه عواملی غیر از ساختار روانی که موجب تغییر در استفاده از استراتژی های یادگیری می شوند، به ویژه عواملی نظیر قومیت، باورها و اعتقادات و زمینه های فرهنگی که کمتر مورد بررسی قرار گرفته اند، قابل توجه است.