بررسی رابطه بین سرمایه اجتماعی سازمانی و مشارکت اعضای هیأت علمی در برنامه های توسعه حرفه ای (در دانشگاه های دولتی استان هرمزگان)

هدف از این پژوهش بررسی میزان سرمایه اجتماعی سازمانی و مولفه های آن (رابطه ای، زمینه ای و ساختاری) و مشارکت اعضای هیأت علمی در برنامه های توسعه حرفه ای بوده است. روش تحقیق همبستگی از نوع توصیفی و جامعه آماری پژوهش شامل کلیه اعضای هیأت علمی رسمی قطعی، رسمی آزمایشی و پیمانی مشغول به کار در دانشگاه های دولتی (هرمزگان، علوم پزشکی و پیام نور )، واقع در استان هرمزگان، می باشند. جامعه آماری اعضای هیأت علمی استان هرمزگان 314 نفر بودند که در این پژوهش 253 نفر شرکت کردند. ابزار جمع آوری داده ها، یک پرسشنامه محقق ساخته سرمایه اجتماعی سازمانی با 106 گویه یا پایایی8/96درصد و پرسشنامه مشارکت در برنامه های توسعه حرفه ای با 11 گویه و پایایی 5/83 بدست آمد. تجزیه و تحلیل داده ها نیز در دوسطح توصیفی و سطح استنباطی (ضریب همبستگی و آزمون t) با استفاده از نرم افزار 16spss صورت گرفته که یافته ها نشان داد بین سرمایه اجتماعی سازمانی و مشارکت اعضا در برنامه های توسعه حرفه ای رابطه معناداری وجود ندارد. رابطه بین سرمایه اجتماعی سازمانی با هر یک از موارد برنامه های توسعه حرفه-ای، جزء در دو مورد (مشارکت در کارگاههای آموزشی و قبول کردن رساله و پایان نامه دانشجویان بعنوان راهنما یا مشاور) همبستگی معناداری نداشت. همچنین یافته ها نشان داد که میزان سرمایه اجتماعی سازمانی و میزان مشارکت اعضای هیأت علمی در برنامه های توسعه حرفه ای، بطور معناداری از میانگین بالاتر است. موجه است در سازمانی که فرهنگ جاری آن حاکی از مدیریت دانش است، مدیریت عالی به صورتی در نگرش، رفتار و عملکرد اعضا تاثیر می گذارد که آنها معتقد می شوند فقط متناسب با میزان کارکرد مثبت خود در فرآیند دانش و مشارکت در برنامه های توسعه حرفه ای می توانند ارتقا یابند. کلمات کلیدی: سرمایه اجتماعی سازمانی ؛ برنامه های توسعه حرفه ای؛ اعضای هیأت علمی؛ استان هرمزگان