بررسی رابطه علیت بین رشد بهره وری و رشد صنعتی در ایران

به دست آوردن رشد اقتصادی پایدار، یکی از مهمترین چالش های اقتصاد کلان عوامل تصمیم گذار در هر اقتصاد می باشد. بنابراین منابع و پیامدهای رشد اقتصادی توسط اقتصاددانان مطالعه و تحلیل می شود. در این میان رشد اقتصادی حاصل از بهره وری، رشد پایدار بوده و معنای دقیق توسعه و توانمندی اقتصادی در رشد بهره وری نهفته است. افزایش بهره وری، به معنای رشد صنعتی با کمترین هزینه و ارتقاء فنی و تکنولوژیکی است. از طرفی اعتقاد بر این است که با افزایش رشد صنعتی و یادگیری ضمن کار توان بنگاه ها در ارتقاء تولید افزایش یافته و منجر به بهره وری بیشتر می شود. بنابراین این مسئله که آیا رشد صنعتی به بهره وری بیشتر می انجامد و یا بهره وری موجب رشد می شود، همواره مورد بحث بوده است. در این تحقیق نیز به بررسی رابطه علّی بین بهره وری نیروی کار و رشد صنعتی در صنایع کارخانه ای ایران پرداخته شده است. در همین راستا سعی شده است که با به کارگیری آزمون های علیت گرنجر، سیمز و هشیائو برای داده های صنایع کارخانه ای مختلف ایران بر اساس کد isic دو رقمی این رابطه به تفکیک صنایع 23 گانه مورد بررسی قرار گیرد. نتایج تحقیق نشان می دهد که برای برخی از صنایع می توان رابطه علّی استنتاج نمود. بر همین اساس در صنایع مواد غذایی و آشامیدنی، صنایع تولید منسوجات، صنایع تولید پوشاک ، عمل آوردن و رنگ کردن، صنایع دباغی و عمل آوردن چرم و صنایع تولید محصولات فلزی فابریکی، رابطه علّی از سمت بهره وری به سمت رشد صنعتی مورد تأیید قرار می گیرد و همین طور در صنایع مواد غذایی و آشامیدنی، صنایع تولید منسوجات دباغی و صنایع عمل آوردن چرم رابطه علیت از سمت رشد صنعتی به سمت رشد بهره وری تأیید می شود.