مدل ساختاری رابطه ی کیفیت دلبستگی کودک- مادر و اختلال نقص توجه/ بیش فعالی در کودکان دبستانی شهر اصفهان

چکیده هدف این پژوهش ارائه مدل ساختاری ارتباط بین کیفیت دلبستگی کودک- مادر ونقص توجه/ بیش فعالی درکودکان دبستانی بود. جامعه آماری دانش آموزان دختر و پسر دبستانی شهر اصفهان و مادران آنها در سال تحصیلی 90 -89 بودند. نمونه 184 کودک دبستانی (100 دختر، 84 پسر) و مادران آنها بودند که به صورت نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. ابزارهای مورد استفاده 6 پرسشنامه بودند که عبارتند از: پرسشنامه ی دموگرافیک، مقیاس درجه بندی والدینی کانرز، مقیاس تجدید نظر شده دلبستگی والدین و همسالان برای کودکان، پرسشنامه ی مشکلات رفتاری کودکان راتر، پرسشنامه افسردگی کودکان و مقیاس افسردگی بک. مدل مفروض شامل ارتباطات مستقیم و غیرمستقیم بین متغیرهای پژوهش با علائم نقص توجه/ بیش فعالی است. برازش مدل از طریق نرم افزار آموس تجزیه و تحلیل و مورد تایید قرارگرفت. نتایج پژوهش نشان داد که بین کیفیت دلبستگی کودک- مادر با علائم نقص توجه/ بیش فعالی با متغیر میانجی شدت افسردگی کودک و شدت افسردگی مادر با علائم نقص توجه/ بیش فعالی توسط متغیرمیانجی مشکلات رفتاری کودک رابطه غیرمستقیم وجود دارد. همچنین بین مشکلات رفتاری و شدت افسردگی کودک با علائم نقص توجه/ بیش فعالی ارتباط مستقیم مثبت وجود دارد. کیفیت دلبستگی کودک- مادر با شدت افسردگی کودک رابطه ی مستقیم و منفی و با شدت افسردگی مادر رابطه ی معناداری ندارد. مدل مفروض توسط داده های پژوهش دارای برازش قابل قبولی بود. این مدل توجه به عوامل محیطی مداخله گر در بروز علائم نقص توجه/ بیش فعالی و استفاده از درمان های مبتنی بر دلبستگی را در درمان کودکان مبتلا به نقص توجه/ بیش فعالی پیشنهاد می کند.