ارزیابی آسیب پذیری اجتماعی بافت قدیم شهرها در برابر زلزله با استفاده از gis نمونه موردی ک بافت قدیم شهر زنجان

چکیده آسیب پذیری اجتماعی بعنوان رویکردی نوین در ادبیات علمی آسیب پذیری در برابر مخاطرات مطرح است که بر نقش کانونی و محوری انسان و توانایی ها و ظرفیت های او جهت پاسخگویی و واکنش در برابر حوادث طبیعی و همچنین روابط ساختاری گروه ها و نیروهای جامعه در برابر فشارهای مختلف طبیعت تاکید دارد . بافت قدیم نیز بخشی از پیکره و ساختمان شهر را تشکیل می دهد که بعلت تیپولوژی و وضعیت خاص کالبدی و اجتماعی – اقتصادی در برابر زلزله خسارات و تلفات سنگین متحمل شده است . توجه به آسیب پذیری از بعد اجتماعی در ادبیات مربوط به آسیب پذیری زلزله بحث کاملا جدیدی است . پایان نامه حاضر تلاش داشته است در راستای پر کردن خلاء پژوهشی در این زمینه به ارزیابی آسیب پذیری اجتماعی بافت قدیم شهر زنجان پرداخته است و برای این منظور از دادهای بلوک آماری 1385 و سیستم اطلاعات جغرافیایی و نرم افزارهای تابعه آن از قبیل idrisi و arc gis , arc view و همچنین مدلahp و مدل wlc در قالب چهار شاخص کلان ، 1- آسیب پذیری جمعیت ( تراکم جمعیت ، تعداد زنان ، بعد خانوار ) 2- آسیب پذیری مسکن ( کیفیت مسکن ، تراکم ساختمانی تعداد خانوار در بلوک) 3- آسیب پذیری اجتماعی – اقتصادی ( اشتغال ، سواد ، بیکاری ) 4- آسیب پذیری دسترسی به کاربری های ویژه( کاربری های پرخطر : خطوط انتقال نیرو ، پمپ بنزین ) و کاربری های ضروری : فضاهای باز و شبکه های ارتباطی )پرداخته است . نتیجه نهایی پژوهش مشخص و مرتب نمودن بلوک ها برحسب میزان آسیب پذیری و تهیه نقشه آسیب پذیری اجتماعی بافت قدیم زنجان در برابر زلزله است . واژگان کلیدی : آسیب پذیری اجتماعی – زلزله - مدل - ahp مدلwlc - سیستم اطلاعات جغرافیایی (gis) – بافت قدیم زنجان