به کار گیری الگوریتم پرندگان برای مسیریابی چند پخشی بهینه در شبکه های سیار موردی

شبکه سیار موردی یک شبکه خود مختار است که در آن گره ها می توانند آزادانه در هر جهت حرکت نمایند. چند پخشی راه کاری است که در بسیاری موارد مانند به روزرسانی پایگاه داده های توزیعی، کاربرد دارد. درخواست برای افزایش کیفیت خدمات در بسیاری از کاربردها از جمله آموزش از راه دور، با رشد شبکه ها، در حال افزایش است. برای مسیریابی چند پخشی نیاز به یک درخت چند پخشی است تا با استفاده از آن بتوان بسته چند پخشی را به مقصد رساند. مسئله مهم در شبکه های سیار موردی در نظر داشتن مقدار انرژی باطری گره ها است تا با صرفه جویی در مصرف انرژی باطری گره ها، بتوان عمر شبکه را بیشینه نمود. بدست آوردن درخت چند پخشی که بتواند محدودیت های مسئله را برآورده نماید، یک مسئله np-complete است. برای همین برای حل این مسئله از روش های جستجوی هوشمند مانند الگوریتم ژنتیک و الگوریتم پرندگان می توان استفاده نمود. در این تحقیق به بررسی مسیریابی چند پخشی بر اساس الگوریتم پرندگان پرداخته شده است. الگوریتم پرندگان یکی از الگوریتم های هوش جمعی است که بر اساس رفتار پرندگان ساخته شده است. به منظور نمایش کارایی الگوریتم مسیریابی آگاه از انرژی بر اساس الگوریتم پرندگان، این الگوریتم با الگوریتم ژنتیک، مقایسه شده است. نتایج شبیه سازی نشان می دهد که الگوریتم مسیریابی بر پایه الگوریتم پرندگان، کارا می باشد.