اثر آبیاری محدود در مراحل مختلف رشد بر عملکرد و صفات کیفی پیاز خوراکی

چکیده به منظور مطالعه اثرآبیاری محدود در مراحل مختلف رشد بر عملکرد و صفات کیفی پیاز خوراکی رقم قرمز آذرشهر، آزمایشی در سال 1388 در مزرعه تحقیقاتی دانشکده کشاورزی دانشگاه تبریز واقع در خلعت پوشان به اجرا درآمد. نشاهای 50 روزه به گلدانهای 8 کیلوگرمی منتقل و در هر واحد آزمایشی سه بوته کاشته شد. تیمارهای آبیاری (1، 8/0، 75/0 و 6/0 رطوبت ظرفیت مزرعه ای) در مراحل مختلف رشد در طرح بلوکهای کامل تصادفی با 8 تیمار و 4 تکرار اعمال شدند. نتایج نشان داد که صفات رویشی شامل تعداد برگ، ارتفاع بوته، نسبت پیازدهی و همچنین عملکرد و وزن خشک سوخ، به طور معنی داری تحت تاثیر آبیاری محدود قرار گرفتند. به طوری که با افزایش آب آبیاری، تعداد برگ، ارتفاع بوته، عملکرد و وزن خشک پیاز خوراکی افزایش یافت. نسبت پیازدهی در تیمار هایی که میزان آب متوسطی دریافت کرده بودند بیشتری بود. غلظت فسفر در آبیاری متوسط بیشتری بود و تیمار هایی که کمترین میزان آب را دریافت کردند دارای کمترین غلظت بودند. غلظت پتاسیم سوخ نیز با افزایش و کاهش آبیاری کاهش یافت و در آبیاری متوسط بیشتر بود. نتایج بدست آمده نشان داد که میزان پیروات با افزایش آب آبیاری تا حد بهینه افزایش یافت ولی با افزایش بیشتر آب آبیاری کاهش یافت. درصد مواد جامد محلول نیز با کاهش آبیاری افزایش یافت. تعداد فلس خوراکی و درصد ماده خشک نیز با کاهش آب آبیاری افزایش یافتند، ولی درصد خاکستر با افزایش آب آبیاری تا حد بهینه افزایش یافت، و در تیمار هایی که آب کم و زیاد دریافت کرده بودند کاهش یافت همچنین طول و قطر پیاز خوراکی و قطر گردن پیاز با افزایش آب آبیاری افزایش یافت و قطر گردن پیاز خوراکی در تیمار هایی با آبیاری متوسط کمتر بود. با افزایش آب آبیاری شاخص کلروفیل، et، wu و rwc افزایش یافت. کارایی مصرف آب نیز با افزایش آب آبیاری افزایش یافت ولی اختلاف معنی داری بین آبیاری متوسط و کامل مشاهده نشد. ضریب واکنش عملکرد در تیمار هایی که در مرحله تشکیل محصول کمترین میزان آب را دریافت کرده بودند بیشترین مقدار بود. این نتایج نشان می دهد که پیاز خوراکی در مرحله تشکیل محصول حساسیت بالایی به کمبود آب خاک دارد اما حساسیت کمی در مراحل رشد رویشی و رسیدن دارد.