تاثیر روش ارتباطی مبادله تصویر(pecsئ) بر مشکلات ارتباطی کودکان درخودمانده

هدف از این تحقیق بررسی اثربخشی روش ارتباطی مبادله تصویر (pecs) بر بهبود مهارت های ارتباطی کودکان درخودمانده است. در این پژوهش از طرح تک آزمودنی چند خط پایه ای استفاده شد. جامعه آماری این پژوهش شامل دانش آموزان درخودمانده شهر تهران است که در سال تحصیلی 89-88 در مدارس مخصوص این کودکان درس می خواندند. حجم نمونه دو پسر 9 سال و 6 ماهه و 8 سال و 9 ماهه و یک دختر 8 ساله درخودمانده بودند که از طریق نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. متغیر مستقل روش ارتباطی مبادله تصویر بود که 4 مرحله اول آن به آزمودنی ها آموزش داده شد. در این تحقیق از روش تک آزمودنی و از میان طرح های تک آزمودنی طرح چند خط پایه ای بین آزمودنی ها مورد استفاده قرار گرفت. از آنجا که در این پژوهش طرح چند خط پایه ای مورد استفاده قرار گرفت ابتدا 3 جلسه برای آزمودنی ها اول خط پایه رسم گردید و بعد از اتمام 3 جلسه آزمودنی اول وارد برنامه مداخله شد و آزمودنی دوم و سوم هرکدام بعد از اینکه آزمودنی قبلی شروع به تغییر کرد وارد برنامه شدند. جلسات آموزشی چهار روز در هفته و هر کدام بسته به همکاری کودک بین 15 تا 20 دقیقه به طول می انجامید. در این تحقیق جمع آوری داده ها از طریق فیلمبرداری جلسات آموزشی و نمره گذاری فیلم ها صورت گرفت. یافته ها: نتایج این پژوهش نشان داد که تنها یکی از 3 آزمودنی به مراحل تسلط پیدا کرد. دلیل این مسئله سطح پایین شناختی آزمودنی ها بود. کلید واژه ها: درخودماندگی، مهارت های ارتباطی، روش ارتباطی مبادله تصویر.