ارایه مدلی کارا برای تامین ناشناس بودن در شبکه های نقطه به نقطه

هدف از این پایانامه ارائه یک مدل کارا برای ایجاد یک ارتباط گمنام در شبکه های نقطه به نقطه می باشد. برای این منظور روش مسیردوگانه ارائه شد. این روش با ایجاد دو مسیر متفاوت برای ارسال و دریافت داده ها، اطلاعات را از دو مسیر متفاوت انتقال می دهد. این روش گمنامی فرستنده یا آغاز کننده ارتباط را فرآهم می کند. این یک روش مبتنی بر تک پیامی می باشد. یعنی برای ارسال داده ها، به ازای هر پیام تنها یک پیام ارسال می شود. همچنین این روش یک روش مبتنی بر مسیر نیز می باشد. به این صورت که مسیر ارسال داده ها در ابتدای کار ایجاد می شود. از آنجا که این روش از احتمال برای تغییر مسیرهای ساخته شده بهره گرفته است می توان آن را در دسته روش های مبتنی بر احتمال نیز در نظر گرفت. در نتیجه می توان این روش را یک روش مبتنی بر تک پیامی، مسیر و احتمال دانست. این روش در برابر حملات آنالیز ترافیک شبکه، آنالیز زمانی، حملات ttl مقاوم بوده و همچنین با کمک گرفتن از ترافیک ساختگی در برابر شنود محلی نیز مقاومت از خود نشان می دهد. ولی این روش مانند بسیاری از روش های دیگر در برابر روش های حملات اختلال در سرویس دهی آسیب پذیر می باشد. این آسیب پذیری باعث می شود در صورتی که نفوذگران منابع کافی در اختیار داشته باشند سیستم را از کار بیاندازند. یکی دیگر از مواردی که در این سیستم مهم می باشد مسئله مربوط به سوپرنودها می باشد. در این روش پیشنهاد می شود که از چندین روش برای افزایش کارایی و افزایش قابلیت اطمنیان سیستم استفاده کرد. همچنین به منظور افزایش کارایی در سوپرنودها و کاهش زمان سرویس دهی به گره ها از روش hrrn ارائه شده در این پایان نامه استفاده کرد. این روش با در نظر گرفتن قحطی در حین سرویس دهی به درخواست ها، میانگین زمان سرویس دهی به درخواست های مربوط به گره ها را کاهش می دهد. دیگر مسئله مربوط به سوپرنودها زمانی است که گره اطلاعات دیگر گره ها را درخواست می کند. برای بالابردن کارایی سیستم پیشنهاد شد که با توجه به سرعت شبکه، هر گره به اندازه مورد نیاز خود اطلاعات لازم را از سوپرنود درخواست کند. حداقل تعداد گره ها که می تواند گمنامی را تضمین کند باید بیش از دو عدد باشد. در نتیجه اگر سرعت بسیار کم باشد، گره با درخواست اطلاعات تنها دو گره می توند ارتباط خود را ایجاد کند. برای تحلیل کارایی روش مسیردوگانه از شبیه سازی کامپیوتری استفاده شده است. در این شبیه سازی روش ارائه شده با روش crowds که یک روش بسیار معروف مقایسه شده است. این مقایسه در شرایط و حالات مختلف بررسی شده و نتایج آن شرح داده شده است. برای مقایسه این دو روش پارامترهای اندازه حجم ارسالی داده ها، ترافیک شبکه، خروج تصادفی گره ها از شبکه، تغییر تعداد گره های شبکه مورد بررسی قرار گرفته اند. به این صورت که با ثابت نگه داشتن شرایط و تغییر پارامتر خاص، تاثیر تغییر آن پارامترها بر کارایی دو روش بررسی شد. در این بررسی نشان داده شد که روش مسیردوگانه در تمام شرایط بررسی کارایی بسیار بهتری نسبت به روش crowds از خود نشان می دهد. بیشترین میزان افزایش کارایی مربوط به زمانی است که ترافیک شبکه وحجم ارسالی افزایش پیدا کند. در این شرایط روش مسیردوگانه بیشترین کارایی را نشان می دهد. یکی دیگر از مواردی که به بررسی و مقایسه آن پرداخته شد مقایسه قابلیت اطمینان این دو روش می باشد. برای این کار در شرایط مختلف تعدادی از گره های شبکه را به صورت تصادفی از شبکه خارج کرده و بررسی می شود این عمل چه تاثیری بر دو روش دارد. همانطور که نشان داده شد در کل روش crowds نسبت به خروج گره ها از شبکه حساسیت کمتری از خود نشان داده و در نتیجه قابلیت اطمینان بالاتری نسبت به روش مسیردوگانه دارد. اما با توجه به نتایج آزمایش که در بخش قبل بررسی شد، روش مسیردوگانه هنگامی که ترافیک شبکه افزایش پیدا می کند کارایی آن نسبت به روش crowds در دراز مدت بیشتر است. در یک نتیجه گیری کلی روش مسیردوگانه نسبت به روش crowds کارایی بهتری دارد اما قابلیت اطمینان روش crowds در زمانی که ترافیک شبکه کم است از روش مسیردوگانه بهتر است. اما با افزایش بار ترافیک شبکه کارایی روش مسیردوگانه بهتر می گردد. در نتیجه روش مسیردوگانه در شرایط افزایش ترافیک شبکه بسیار بهتر از روش crowds عمل می کند.