نقش و جایگاه سیستم حمل ونقل دوچرخه در کشورهای اروپای غربی وبررسی امکان سنجی پیاده سازی این سیستم در ایران

سیستم های حمل ونقل در دودسته ی موتوری و غیر موتوری قرار می گیرند. سیستم های غیر موتوری، دوچرخه و پیاده هستندکه تحت عنوان سیستم های حمل ونقل پایدار شناخته می شوند زیرا آلودگی تولید نکرده، منابع انرژی را نیز مصرف نمی کنند. استفاده از سیستم دوچرخه در برخی کشورها به ویژه اروپای غربی به عنوان بخشی از حمل و نقل شهری جای خود را در کنار سایر شیوه های حمل و نقل تثبیت نموده است. سیستم حمل و نقل دوچرخه در ایران علی رغم وجود ظرفیت های مناسب، سهم ناچیزی از سفرها را به خود اختصاص داده است. در این پایان نامه تلاش شده است با بررسی نقش و جایگاه دوچرخه در کشورهای اروپای غربی، راهکارهای گسترش و ویژگی مناطق اولویت دار برای پیاده سازی سیستم حمل ونقل دوچرخه درشهرهای کشور تحقیق گردد. به این منظور9 شهر بر اساس تقسیمات اقلیمی کشور انتخاب وبا استفاده از فرایند تحلیل سلسله مراتبی (ahp) اولویت بندی شدند. در انجام تحلیل معیارهای ارزیابی تعیین و مقایسه شهرها با توجه به هر معیار بر اساس نظرات کارشناسان در نرم افزارصورت پذیرفت. درادامه نرخ ناسازگاری نیز محاسبه گردید و نشان داد نظرات کارشناسان قابل استناد است. روند تحلیل در نمودارهایی ارائه و اولویت های نهایی تعیین گردید. نتایج نشان دادند تراکم جمعیت شهری و پس از آن توپوگرافی و جمعیت جوان، بیشترین اهمیت را دارند. از شهرهای نمونه، شهر رشت بیشترین وزن نهایی را به دست آورد و به عنوان اولویت اول معرفی گردید و شهرهای قم و بوشهر در اولویت های بعدی قرار گرفتند. این تحلیل نشان داد پیاده سازی سیستم حمل ونقل دوچرخه می بایست از شهرهایی آغاز گرددکه دارای ویژگی هایی نزدیک به اولویت های معرفی شده باشند. ضمن اینکه نتایج این تحلیل به نوع معیارها ونظرات کارشناسان وابستگی نسبی دارد.