نقش بازاریابی ارتباطی در موفقیت سالن های تئاتر

پژوهش حاضر با هدف شناسایی عوامل بازاریابی ارتباطی موثر بر موفقیت سالن های تئاتر و سپس اولویت بندی این عوامل صورت پذیرفته است. این پژوهش کاربردی، توصیفی از نوع پیمایشی است و جامعه آماری آن شامل تماشاگران سالن های تئاتر مستقر در شهر تهران می باشد. برای نمونه گیری از روش نمونه گیری تصادفی ساده استفاده شده و با استفاده از فرمول ککران برای جامعه نا محدود، حجم نمونه384 نفر تعیین و ابزار سنجش پرسشنامه انتخاب شد. برای این منظور، ادبیات مربوط به بازاریابی ارتباطی و بازاریابی هنر مورد مطالعه قرار گرفت و از میان مدل های مختلف، مدل ارائه شده توسط "هانت، آرنت و مدهاوارام" به دلیل جامع بودن نسبت به سایر مدل ها به عنوان چارچوب نظری پژوهشمورد استفاده قرار گرفت. برپایه این مدل، دو فرضیه« مجموعه عوامل بازاریابی ارتباطی، بر موفقیت سالن های تئاتر، تاثیر موثر دارد» و « هر یک از عوامل اصلی بازاریابی ارتباطی، به طور معناداری، بر موفقیت سالن های تئاتر موثرند» مورد بررسی قرار گرفت. داده های حاصل از پرسشنامه توسط آمار توصیفی و آمار استنباطی شامل آزمون پایایی پرسشنامه براساس ضریب آلفای کرنباخ، آزمون سکولموگروف-سمیرنوف برای تعیین نرمال بودن داده ها، آزمون تی استیودنت تک نمونه ای جهت بررسی قبول یا رد فرضیات و از آزمون فریدمن جهت اولویت بندی عوامل اصلی و فرعی بازاریابی ارتباطی استفاده شد.در نهایت، پس از تجریه وتحلیل داده ها، کلیه فرضیه های پژوهش تأیید شد. یافته ها و نتایج پژوهش حاکی از آن بود که به ترتیبدر بین 8 عامل اصلی بازاریابی ارتباطی، عامل«سیاست عمومی» در رتبه اول, عامل «تاریخی» در رتبه دوم, عامل«عرضه به بازار» در رتبه سوم، عامل «بازاریابی داخلی»در رتبه چهارم، عامل «منابع» در رتبه پنجم،عامل «ارتباطی» در رتبه ششم، عامل «شایستگی» در رتبه هفتم، عامل «فناوری اطلاعات»در رتبه هشتم قرار دارد. در پایان، پیشنهادهایی با توجه به مفاهیم بازاریابی ارتباطی، به مراکز هنرهای نمایشی، جهت بهبود و ارتقاء هرچه بیشتر وضعیت این مراکز ارائه گردید.