اثربخشی نوروفیدبک بر عملکردهای شناختی

طرح پژوهشی حاضر به لحاظ هدف کاربردی و به لحاظ نحوه جمع آوری داده ها از نوع پژوهش نیمه تجربی پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل است که با هدف بررسی تأثیر آموزش نوروفیدبک بر عملکردهای شناختی انجام گرفت. بدین منظور 30 دانشجو که معیارهای این طرح را داشتند به صورت هدفمند از بین دانشجویان دانشگاه تبریز انتخاب شدند و به طور تصادفی در دو گروه آزمایش و پلاسیبو قرار گرفتند. به منظور سنجش و اندازه گیری شاخص های مورد مطالعه در پژوهش حاضر از ابزارهای زیر استفاده شد: 1) مقیاس و 5)دستگاه ghq 4)آزمون ،(cpt) حافظه وکسلر، 2) آزمون فراخنای حروف-ارقام، 3) آزمون عملکرد مستمر نوروفیدبک. . گروه آزمایشی به مدت 2 ماه تحت 20 جلسه آموزش با نوروفیدبک قرار گرفتند و گروه پلاسیبو نیز طی 20 جلسه جلوی مانیتورنشستند و فیدبکی که دریافت کردند وابسته به عملکرد آنها نبود در واقع هیچ آموزش نوروفیدبک دریافت نکردند. دانشجویان هر دو گروه (آزمایشی و پلاسیبو) در دو مرحله پیش و پس از آموزش با پرسشنامهها و ابزارهای مربوطه مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفتند.برای آزمون فرضیه های پژوهش از روش به منظور کنترل اثر پیش آزمون (mancova) وچندمتغیره (ancova) تحلیل کواریانس یک متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از آن بود که بعد آموزش نوروفیدبک ، گروه آزمایش تفاوت چشمگیری ازنظر حافظه بینایی ، حافظه کاری و بهره حافظه با گروه پلاسیبو داشتند ولی از نظر توجه ، بازداری عمل و خطا تفاوتی نداشتند. بنابراین نوروفیدبک باعث بهبود حافظه بینایی، حافظه کاری و بهره حافظه می شود اما بربهبود توجه وبازداری عمل و کاهش خطا تاثیر ندارد.به طورکلی می توان گفت که نوروفیدبک شرطی سازی کنشگر امواج مغزی است که از طریق آن افراد یاد می گیرند به صورت ارادی امواج مغزی خود را کنترل کنند و از طریق آن عملکرد های شناختی خود را افزایش دهند.