بررسی اثرتستوسترون اگزوژن بر بی دردی ناشی از مورفین درموشهای نرگنادکتومی شده وموشهای فاقد هورمون جنسی بوسیله داروی فیناستراید بااستفاده از تست فرمالین

شدت حس درد و پاسخ رفتاری به درد در دو جنس نر و ماده متفاوت است. این اختلاف اشاره به این دارد که هورمونهای جنسی ممکن است بر سیستم حس درد اثر داشته باشند. لذا در تحقیق حاضر، تأثیر تستوسترون انانتات mg/kg 5 بر میزان بی دردی ناشی از مورفین mg/kg6 در موشهای کوچک آزمایشگاهی نر گنادکتومی شده و موشهای فاقد هورمون جنسی بوسیله داروی finasteride بااستفاده از تست فرمالین مورد بررسی قرار گرفت.در این آزمایش 15 گروه 7 تایی از موش های کوچک آزمایشگاهی نر را انتخاب و 6 گروه را گنادکتومی کرده و 3 گروه نیز فقط جراحی شدند بدون اینکه گنادکتومی شوند و 6 گروه نیز سالم بودند. این گروه ها بسته به نوع گروه بندی تستوسترون یا حلال تستوسترون( روغن کنجد)? مورفین و یا داروی ضد آندروژن فیناستراید ح دریافت می کردند و سپس تست فرمالین گرفته می شد. اطلاعات حاصل جهت آنالیز آماری به روش one-way anova بررسی شد. با توجه به نتایج بدست آمده در این تحقیق به نظر می رسد که تستوسترون (هم اندوژن و هم اگزوژن) موجب افزایش حساسیت گیرنده های درد و در نتیجه افزایش درد ( کاهش بی دردی ) می شوند که البته این ایجاد درد در حضور مورفین ظاهر شد در حالی که خود تستوسترون به تنهایی تاثیری بربی دردی نداشت. نکته قابل توجه این بود که حلال تستوسترون (روغن کنجد) در حضور مورفین ، باعث کاهش بی دردی حاصل از مورفین شد که علت آن احتمالا" میان کنش بین مورفین و تستوسترون و یا حلال آن در جهت تضعیف اثر مورفین می باشد. ? از طرف دیگر داروی ضدآندروژن (فیناستراید) اثر ضد دردی مورفین را افزایش میدهد که احتمالا این اثر به این دلیل است که اثر تستوسترون اندوژن را از بین برده و در نتیجه اثر مقابله ای تستوسترون با مورفین را حذف کرده و یا اینکه خود دارو تا حدودی اثر ضد دردی داشته است.