اثر تعدادی از پروبیوتیک ها بر روی برخی از باکتری های پاتوژن مقاوم عامل عفونت ادراری

پروبیوتیک ها میکروارگانیسم های زنده ایی هستند که وقتی توسط میزبان مصرف می شوند، در سلامتی میزبان دارای اثرات مفیدی می باشند. امروزه استفاده از پروبیوتیک ها به منظور پیشگیری و درمان بیمـاری هـا بسیـار مـورد تـوجـه قـرار گـرفتـه اسـت. عفـونـت هـای بـاکتـریـایی دستگاه ادراری (urinary tract infections = utis )، یکی از شایع ترین عفونت هاست. همچنین تجویز آنتی بیوتیک از روش های متداول در درمان عفونت های ادراری است که رژیم دارویی نامناسب می تواند زمینه ی ایجاد سویه های مقاوم به آنتی بیوتیک را فراهم آورد. امروزه به دلیل شیوع سویه های مقاوم در بین عوامل ایجاد کننده ی عفونت ادراری، محققین به دنبال راهی جایگزین و موثرتر می باشند که یکی از آنها بکارگیری پروبیوتیک ها در پیشگیری و درمان برخی عفونت هاست. هدف از این مطالعه، بررسی فعالیت آنتاگونیستی لاکتوباسیل ها به عنوان ارگانیسم های پروبیوتیکی بر علیه سویه های جدا شده شایع در عفونت ادراری، می باشند. از میان 600 نمونه بررسی شده، نمونه هایی که تعداد کلنی های آن cfu/ml 10000? بودند، از لحاظ عفـونـت ادراری مثبـت گـزارش شدند. از بین آنهـا چهـار باکـتری enterococcus sp,، e. coli klebsiella pneumoniae , enterobacter sp, بیشترین شیوع را داشتند. برای بررسی الگوی حساسیت باکتری های فوق، آنتی بیوگرام به روش کربی- بوئر نسبت به آنتی بیوتیک های رایج در درمان عفونت ادراری انجام گرفت. mic جدایه های e.coli با بیشترین مقاومت نسبت به سه آنتی بیوتیک آمپی سیلین، سیپروفلوکساسین و کوتریماکسازول به روش broth microdilution، قبل و بعد از اثر پروبیوتیک ها، انجام شد. گـونه های با مقاومت چندگـانه (6گـانه و بـالاتر) غـربـالگری گـردید و اثـر ضـد میکـروبی سـه گـونـه لاکـتـوبـاسیـلـوس، شـامـل: l. casei atcc 32392, l. rhamnosus atcc 7469 و l. acidophilus atcc 4356 ، به روش چاهک پلیت و تعیین mic بخش شناور بررسی گردید. هیچ گونه فعالیت آنتاگونیستی مناسبی از گونه های لاکتوباسیلوس مورد مطالعه بر علیه سویه های انتخابی با بالاترین مقاومت آنتی بیوتیکی در جدایه های enterobacter sp., enterococcus sp., k. pneumoniae مشاهده نشد و تنها اثر مهاری این لاکتوباسیلوس ها بر روی جدایه های e. coli با مقاومت 8 و 9 گانه بود. atcc32392 l. caseiموثرترین پروبیوتیک شناخته شد. برای تعیین منشا ژنتیکی مقاومت، مطالعات مولکولی به روش حذف پلاسمید توسط اتیدیوم بروماید و آکریدین نارنجی انجام شد و با تهیه نیم رخ پلاسمیدی و replica plating، پیشنهاد گردید که منشا مقاومت به آمپی سیلین، پلاسمیدی است. بعد از آن حذف پلاسمید با استفاده از بخش شناور به دست آمده از کشت لاکتوباسیلوس های مذکور بررسی گردید. نیم رخ پلاسمیدی سویه های تیمار شده با بخش شناور با نیمرخ پلاسمیدی سویه مادری تفاوتی نداشت و بنا براین به نظر می رسد پروبیوتیک ها قادر به حذف پلاسمید مقاومت در سویه های مقاوم e. coli نبودند.