تحلیل آسیب پذیری مساکن شهری در برابر زلزله(مطالعه موردی منطقه 9 شهرداری تهران)

زلزله پدیده ای است طبیعی که بی توجهی به آن خسارات جبران ناپذیری به دنبال خواهد?داشت.وقوع زلزله های شدید بشر را بر آن داشته است که در فکر تدوین یک برنامه زیربنایی برای کاهش خطرات و آسیب های ناشی از آن باشد. شهر تهران به عنوان یکی از شهرهای مهم ایران به واسطه قرار گرفتن چندین گسل فعال در اطراف و درون آن از ریسک بالایی در برابر خطر زلزله برخوردار است، براین اساس بررسی های مریوط به آسیب پذیری لرزه ای این شهر یکی از ضروریات مدیریت شهری تهران است و نیز این ضرورت به طور جدی احساس می شود که با ایجاد یک مدل مناسب و بکارگیری انواع داده های مکانی و غیر مکانی و انجام تحلیل های مربوط در سیستم های اطلاعات جغرافیایی و سیستم های تصمیم گیری چند معیاره، بتوان به ارزیابی و تحلیل آسیب پذیری شهر تهران در برابر زلزله کمک نموده و در کنار کسب آمادگی های لازم در برابر این خطر طبیعی، در یک فرآیند سیستماتیک به مدیریت بحران های ناشی از سوانح طبیعی پرداخت. دو رویکرد کلی برای تعیین آسیب پذیری وجود دارد، یکی استفاده از تجربه زلزله های گذشته و دیگری استفاده از نظرات کارشناسی در وزن دهی به شاخصهای است که در آسیب پذیری موثر هستند. بر این اساس در این پایان نامه از نظرات سه گروه کارشناسی عمران(سازه)، عمران(خاک و پی) و برنامه ریزی شهری یرای وزن دهی به معیارهای مورد استفاده بهره گرفته شد، و نیز با بهره گیری از دو مدل، risk_ue و topsis fuzzy، به تحلیل و ارزیابی آسیب پذیری مساکن شهری در برابر زلزله پرداخته شد و نتایج حاصله حاکی از آسیب پذیر بودن مساکن شهری منطقه 9 شهرداری تهران ذر برابر زلزله بود. و در ارزیابی مدل ها مشخص شد که مدل risk_ue کارایی بهتری نسبت به مدل topsis fuzzy دارد.