بررسی نقش گذشت زمان پس از چند تزریق پنتیلن تترازول بر اکتساب کیندلینگ شیمیایی در موش صحرایی – مطالعه رفتاری و الکتروفیزیولوژیک

به منظور شناخت فیزیوپاتولوژی صرع، مکانیسم های دخیل در ایجاد صرع در مدل های حیوانی، از جمله کیندلینگ شیمیایی با پنتیلن تترازول (ptz)، باید مورد بررسی قرار گیرد. در مدل مرسوم کیندلینگ شیمیایی، دوزهای زیرآستانه ای هر 48 ساعت یک بار به حیوانات تزریق می شوند. مطالعات قبلی نشان داده است که در مدل صرعی کیندلینگ شیمیایی، انجام همه ی تزریق های ptz ضروری نیست و روند کیندلینگ، در اثر انجام تزریق های ابتدایی در حیوانات فعال شده و تا ایجاد تشنج های کامل در آنها پیش می رود. در مطالعه ی حاضر نقش گذشت زمان پس از چهار تزریق اولیه ی ptz بر کمیت های رفتاری و الکتروفیزیولوژیک، مورد مطالعه قرار گرفت. در گروه مدل مرسوم کیندلینگ شیمیایی، حیوانات با تزریق های داخل صفاقی متوالی ptz (هر 48 ساعت یک بار) کیندل شدند. در گروهی دیگر از حیوانات، تزریق هایمیانی در طی روند کیندلینگ، حذف و تنها تزریق های ابتدایی و انتهایی انجام گرفت. گروهی دیگر از حیوانات هم فقط 4 تزریق ابتدایی را دریافت کردند. در همه ی گروه ها، کمیت های رفتاری تشنج ها (پس از تزریق های ptz) و الکتروفیزیولوژیک در طی روند کیندلینگ مورد ارزیابی قرار گرفت. حذف تزریق های میانی ptz، تأثیر معنی داری بر کمیت های تشنجی پس از انجام تزریق های انتهایی، در مقایسه با مدل مرسوم کیندلینگ شیمیایی نداشت. تزریق های متوالی ptz در مدل مرسوم ایجاد کیندلینگ، سبب افزایش دامنه ی اسپایک-های تجمعی(ps) و شیب epspتجمعی در ثبت پتانسیل های میدانی مسیر پرفورنت-شکنج دندانه دار گردید. علاوه بر آن، ارزیابی شاخص زوج پالس نشان دهنده ی افزایش تضعیف اولیه و ثانویه ی زوج پالس و کاهش تسهیل زوج پالس در طی فرایند کیندلینگ با مدل مرسوم آن بود. حذف تزریق های میانی ptz در طی روند کیندلینگ، هیچ اثر معنی داری بر پتانسیل های میدانی ناحیه ی شکنج دندانه دار، در طی روند کیندلینگ، در مقایسه با گروه مدل مرسوم آن نداشت. به علاوه، ثبت کمیت های تشنجی در 8 روز پس از آخرین تزریق ptz، تفاوتی را میان دو گروه مدل مرسوم و مدل تعدیل یافته ی کیندلینگ شیمیایی نشان نداد. بر اساس این مطالعه پیشنهاد می شود وقایعی که در پیشرفت تشنج ها و همچنین تقویت مدار های نورونی در طی روند کیندلینگ شیمیایی نقش دارند، در اثر 4 تزریق ابتدایی ptz فعال می شوند و پس از آن، بدون نیاز به تزریق های بیشتر، این وقایع به سمت ایجاد حالت کیندل در حیوانات پیش می روند.