کاهش وزوز در کنترل حالت لغزشی

دو روش ارایه خواهد شد. روش اول حالت لغزشی مرتبه بالا بوده و روش دوم حالت لغزشی دینامیکی است. در روش اول با استفاده از بهره سوییچینگ تطبیقی و فیدبک حالت خطی و تعریف یک سطح لغزشی تناسبی-انتگرالی، رویکردی ارایه شده است که قابل اعمال به سیستمهای غیر خطی چند ورودی- چند خروجی می باشد. هدف، سنکرون سازی خروجیهای یک سیستم چند ورودی- چند خروجی و مشتقات آن تا مرتبه ای مشخص، با یک سیستم خطی با مشخصات دلخواه است. در روش دوم ابتدا با استفاده از شبکه های عصبی، مدل و دینامیک سیستم را شناسایی کرده و سپس با افزودن یک انتگرال گیر در ورودی سیستم، کنترل حالت لغزشی را به سیستم حاصل، اعمال خواهیم کرد. سطح لغزشی تعریف شده نیز همانند روش اول است. این روش به سیستمهای غیر خطی تک ورودی اعمال شده است. در این روش هدف، سنکرون سازی حالتهای یک سیستم تک ورودی با یک سیستم خطی با مشخصات دلخواه است. مهمترین خصوصیت روشهای ارایه شده این است که بر خلاف روشهای دیگر، در این روشها به کران بالای نامعینی ها وعدم قطعیتهای سیستم نیازی نیست و در عین حال بهره سوییچینگ مطابق با شرایط سیستم افزایش و کاهش می یابد. بنابراین با ترکیب کنترل کننده های حالت لغزشی پیشنهادی و بهره سوییچینگ تطبیقی، وزوز کاهش خواهد یافت. به علاوه در این روشها حالت تکین نیز رخ نمی دهد.