بررسی صرفی واژه های معلقات هفت گانه و برابریابی فارسی برای آنها از همزه تا خاء

معلقات نام هفت قصیده از شاعران فصیح و بلیغ عرب است که از روی تفاخر بر خانه کعبه آویخته بودند تا هر کس به سرزمین مکه وارد یا از آن خارج می گردد مشاهده نماید. عرب بر آن است که در عهد جاهلیت هفت قصیده از هفت شاعر مقبول همگان بود و این هفت قصیده بر جمیع اشعار دیگر شاعران رجحان داشت و در حقیقت معرّف روح و نشاط حیات عرب بود از این رو آنها را نوشته برخانه ی کعبه آویختند و بدین مناسبت آنها را معلقات سبع و گاه سبع طوال نامیده اند. با وجود اختلافات در تعداد و صاحبان این اشعار، بیشتر روایات بر این است که آن ها متعلق به امرو القیس، طرفه بن العبد، زهیر بن أبی سلمی، لبید بن ربیعه، عمرو بن کلثوم، عنتره بن شدّاد و الحارث بن حلزّه می باشند. به هر حال، همگان به اصالت و بالا بودن درجه ی فنّی معلقات اعتقاد دارند و در همه ی دوران ها مورد توجه واهتمام ادیبان قرار گرفته اند. با توجه به اینکه معلقات در پژوهش آثار جاهلی اصل و اساس است. شایسته دیدیم که به بررسی صرفی واژه های آن در حدود 400 کلمه، از حرف همزه تا حرف خاء پرداخته، و آن ها را از نظر ریشه، وزن، جامد و مشتق بودن ونوع آن، اعراب وبناء و منصرف وغیر منصرف بودن بررسی کرده و معنای عربی ومناسبترین مترادف فارسی آن ها را با شواهد شعری وقرآنی بیان کنیم و آن را به صورت یک واژه نامه در هفت فصل ارائه دهیم. إن شاء الله دانشجویان دیگری این پژوهش را تا پایان حرف یاء ادامه خواهند داد. کلید واژه ها: معلقات، جاهلیت، علم صرف، غریب.