مقایسه نسبت های مالی مبتنی برسود و مبتنی بر وجوه نقد در تبیین بازده سهام

این پژوهش به بررسی توانایی نسبت های مالی مبتنی بر سود تعهدی و وجوه نقد در تبیین بازده سهام می پردازد. هدف این تحقیق تعیین این موضوع است که آیا نسبت های مالی مبتنی بر سود تعهدی و وجوه نقدی دارای رابطه معنادار با بازده سهام هستند؟ و این که در صورت وجود این ارتباط توانایی نسبت های مالی مبتنی بر سود در تبیین بازده سهام بیشتر است؟ به منظور پاسخ به این سوالات از هشت مدل رگرسیون خطی تک متغیره با متغیرهای مستقل مبتنی بر سود بازده دارایی ها(roa)، بازده سرمایه گذاری ها(roi)، بازده حقوق صاحبان سهام(roe) و سود هر سهم(eps) و متغیرهای مستقل مبتنی بر وجوه نقد شامل نسبت وجوه نقد ناشی از فعالیت های عملیاتی به کل دارایی ها (cffoa)، نسبت وجوه نقد ناشی از فعالیت های سرمایه گذاری به متوسط مجموع دارایی ها (cffia)، نسبت وجوه نقد ناشی از فعالیت های تامین مالی به متوسط مجموع دارایی ها (cfffa) و نسبت خالص افرایش (کاهش) وجه نقد به متوسط مجموع دارایی ها (ncfa) بهره گرفته و همچنین به منظور دستیابی به مدلی که توانایی بیشتری در تبیین بازده سهام داشته باشد از یک مدل رگرسیون خطی چد متغیره از متغیرهای مذکور بهره گیری شده است. متغیر وابسته این تحقیق بازده سهام به عنوان یکی از ابزارهای مطرح در ارزیابی عملکرد شرکت ها، است. فرضیه های تحقیق با استفاده از داده های 206 شرکت پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در فاصله زمانی سال های 1384 تا 1387، مورد آزمون قرار گرفتند. یافته های تحقیق نشان می دهد که کلیه نسبت های مالی مبتنی بر سود تعهدی و نسبت خالص افرایش (کاهش) وجه نقد به کل دارایی ها دارای ارتباط معنادار با بازده سهام هستند و در نتیجه توانایی تبیین بازده سهام را دارند. اما نسبت های مالی مبتنی بر سود تعهدی توانایی بیشتری در تبیین بازده سهام دارند. همچنین حضور همزمان متغیرهای مبتنی بر سود و وجه نقد در مدل رگرسیون خطی چند متغیره توانایی بیشتری در تبیین بازده سهام دارد. واژه های کلیدی: بازده دارایی ها، بازده سرمایه گذاری ها، بازده حقوق صاحبان سهام، سود هر سهم، وجوه نقد ناشی از فعالیت های عملیاتی، وجوه نقد ناشی از فعالیت های سرمایه گذاری، وجوه نقد ناشی از فعالیت های تامین مالی، خالص افزایش(کاهش) در وجه نقد طی دوره و بازده دارایی ها