اثرآنتی اکسیدان سنتتیک قابل جذب (mntbap) بر بقای جنین های آزمایشگاهی گوسفند در شرایط تنش اکسیداتیو

این تحقیق به بررسی اثر محیط کشت جنینی و یک آنتی اکسیدان نفوذ پذیر به نامmntbap بر تکوین، میزان گونه های اکسیژن واکنشی ( (ros و مرحله توقف در تکوین جنین های آزمایشگاهی گوسفند پرداخته است. اووسیت های گوسفندی در محیط آزمایشگاه بالغ شده، لقاح یافته و سپس در محیط نا مناسب (suboptimal) [tissue culture medium 199 (tcm199) + 10% charcoal stripped serum (css)] یا محیط بهینه modified synthetic oviductal fluid (msof)] : msof1(روز0-3) و msof2 روز(3-8) [ تا روز 8 کشت داده شدند. 200 میکرو مولار mntbap قبل، بعد یا قبل و بعد از روز سوم کشت جنینی در محیط کشت msof یا در سراسر دوره ی کشت در محیط tcm199 اضافه گردید. الگوی تغییرات ros بوسیله رنگ آمیزی با ماده ی dchfda (2?,7?-dichlorodihydrofluorescin diacetate) مورد بررسی قرار گرفت. علی رغم گرایش مشابه جنین هایmsof و tcm199 تا مرحله مورولا، درصد بلاستوسیست در روز 5، 6 و 7 در محیط کشت msof به طور معنی داری بیشتر از محیط tcm199 ( :msof7/4±5/12، 9/3±8/41، 1/3±8/51 وtcm199 : 8/0±7/0، 8/2±7/10، 7/1±1/16، به ترتیب) می باشد. صرف نظراز زمان اضافه کردن mntbap هیچ اثر خاصی از بهبود تکوین جنین های آزمایشگاهی گوسفند در محیط کشتmsof دیده نمی شود. صرف نظر از محیط کشت، جنین های تقسیم شده میزان ros بیشتری نسبت به اووسیت های نابالغ و بالغ دارند. ولی بیشترین سطح ros در مرحله مورولا در جنین های tcm199 (7/2±9/77) مشاهده میشود که یک مرحله سلولی، دیرتر از جنین های msof می باشد (مرحله 16 سلولی:5/2±1/75). تشکیل بلاستوسیست همراه با یک کاهش در سطح ros می باشد. این مطالعه برای اولین بار نشان داد که 1) اووسیت های نابالغ و بالغ دارای پائین ترین سطوح ros میباشند که در طی تکوین جنین های آزمایشگاهی گوسفند افزایش می یابد. 2) مرحله افزایش ros مطابق با توقف تکوین در جنین می باشد. 3) محیط کشت، باعث تغییر در مرحله افزایش ros می شود. 4) mntbap حداقل در جنین های گوسفندی یک sod نفوذ پذیر نیست. کلمات کلیدی: جنین گوسفندی، ros، آنتی اکسیدان، mntbap