تحلیل مکانی شاخص های کمی و کیفی مسکن،مطالعه موردی شهر رامشیر

شاخص های مسکن یکی از مهم ترین ابزارهای شناخت ویژگی ها و ابعاد مختلف مسکن در هر جامعه ای است و به کمک آنها می توان روند تحول و میزان موفقیت تحقق سیاست های مسکن را بررسی نمود. در این تحقیق داه ها و اطلاعات شاخص های کمی و کیفی مسکن شهر رامشیر با استفاده از روش نمونه گیری ودر قالب 384 عدد پرسشنامه جمع آوری شده وبا استفاده از جداول، نمودارها و نقشه های مختلف و با یک روش توصیفی-تحلیلی مورد بررسی قرار گرفته است و سپس با شاخص های کمی و کیفی مسکن مناطق شهری ایران مقایسه شده است.باتوجه به نتایج بدست آمده از تحلیل ها که توسط نرم افزار اس پی اس اس انجام شد ،مشخص گردید که واحد های مسکونی شهر رامشیر از نظر شاخص های کمی و کیفی تفاوت معنی داری با مناطق شهری ایران ندارند. از دیگر نتایج بدست آمده در این تحقیق عدم وجود تفاوت معنی دار در پراکندگی مکانی شاخص های کمی و کیفی در بین سه منطقه شهر رامشیر است. جهت حل مسائل و مشکلات فوق پیشنهادهایی مطرح شده است که عبارتند از: تقویت اشتغال و بنیه ی اقتصادی مردم ، نظارت بیشتر از طرف سازمان های شهری به ویژه شهرداری بر رعایت استانداردها و قوانین ساخت و ساز مسکن از سوی سازندگان مسکن ،تلاش مسئولان شهری رامشیر در جهت ابطال وقفیت اراضی این شهر در قبال اختصاص زمین به اوقاف در جای دیگر،تاسیس بانک مسکن جهت ارائه حمایت های مالی لازم از بخش مسکن.