نقش طایفه افشار در تحولات سیاسی، نظامی و فرهنگی دوره صفویه(1148ـ907ه.ق)

افشارها یکی از طوایف قزلباش محسوب می شوند که در روی کار آمدن دولت صفوی نقش عمده ای داشتند. طایفه افشار از تیره های گو ناگونی تشکیل شده بود. مسکن اولیه این طایفه در ترکستان و سپس در حلب بود . در دوران صفویه سرداران مشهور و لایق افشار در عرصه سیاسی و نظامی ظهور نمودندکه از آن جمله می توان به سلطان علی میرزای افشار و شاهرخ بیگ افشار در دوره شاه اسماعیل اول صفوی، سوند وک بیگ قورچی باشی افشار در دوره شاه تهماسب اول، افشار آقا در دوره شاه اسماعیل دوم، قلی بیگ قورچی باشی افشار در دوره محمد خدابنده و بیگتاش خان در دوره شاه عباس اول صفوی اشاره کرد. افشارها در دوره بعد از سقوط اصفهان، در تحولات ایران نقش گسترده ای داشتند؛ به طوری که نادر قلی (نادر شاه) از میان این طایفه برخاسته و توانست رفته رفته افغان ها و عثمانی ها را سرکوب کند. او طی این مدت به نام شاه تهماسب دوم صفوی و شاه عباس سوم صفوی حکومت کرد، اما همین که توانست به اوضاع کشور سر و سامان دهد، در دشت مغان تاج بر سرنهاد و خود حکومت را به دست گرفت. افشارها علاوه بر امور سیاسی و نظامی ، در زمینه فرهنگ و هنر نیز نقشی جزئی داشتند و هنرمند، شاعر و نویسنده ای چون صادقی بیگ افشار از این طایفه سربرآورد و نادره روزگار خویش گشت. کلید واژه ها: قزلباش، صفویه، افشار، امیراصلان سلطان افشار، نادرشاه افشار.