بررسی اثر سطوح مختلف سولفات پتاسیم بر عملکرد کمی و کیفی سورگوم دانه ای تحت تنش خشکی

چکیده: به منظور بررسی اثرات سطوح مختلف کود سولفات پتاسیم بر عملکرد کمی و کیفی دانه سورگوم در شرایط تنش خشکی، آزمایشی در سال زراعی 1388 در مرکز تحقیقات کشاورزی و منابع طبیعی سیستان به صورت کرت های خرد شده در قالب طرح بلوک کامل تصادفی با 3 تکرار انجام گردید. تنش خشکی در سه سطح، (آبیاری در 70 ، 50 و 30 درصد ظرفیت زراعی مزرعه) به عنوان عامل اصلی و مصرف سطوح مختلف کود سولفات پتاسیم در پنج سطح، (شاهد، 100، 150، 200 و 250 کیلوگرم در هکتار) به عنوان عامل فرعی بودند. نتایج نشان داد با افزایش شدت تنش خشکی از ارتفاع، قطر ساقه، عملکرد بیولوژیک و دانه، طول پانیکول، تعداد دانه در پانیکول، وزن صد دانه، رطوبت نسبی برگ و شاخص کلروفیل برگ به طور معنی دار کاسته شد. در مقابل مصرف کود سولفات پتاسیم باعث افزایش معنی دار ویژگی های مورد بررسی شد. تنش خشکی نیز باعث افزایش پرولین، کربوهیدرات و درصد پروتئین دانه گردید ولی استفاده از کود سولفات پتاسیم باعث کاهش میزان پرولین و افزایش میزان کربوهیدرات و درصد پروتئین دانه شد. اثر متقابل تنش خشکی و کاربرد کود سولفات پتاسیم بر ارتفاع گیاه، قطر ساقه، تعداد دانه در پانیکول، وزن صد دانه، شاخص برداشت، عملکرد بیولوژیک و دانه، پروتئین و سدیم دانه، پرولین و کربوهیدرات برگ معنی دار بود و بر طول پانیکول، رطوبت نسبی برگ، پتاسیم دانه و شاخص کلروفیل برگ معنی دار نبود. تنش خشکی با کاهش اجزاء عملکرد بخصوص تعداد دانه در پانیکول و وزن صد دانه باعث کاهش عملکرد دانه شد. حداکثر عملکرد دانه به تیمار آبیاری معمول تعلق داشت. کاربرد سولفات پتاسیم با بهبود شرایط رشد، باعث افزایش عملکرد دانه به میزان 51 درصد و عملکرد بیولوژیک به میزان 47 درصد در شرایط آبیاری معمول شد. نتایج نشان داد جهت کسب حداکثر عملکرد دانه کاربرد 150 کیلوگرم سولفات پتاسیم در هکتار با آبیاری معمول مناسب باشد.