ارزیابی مقاومت افزون سیستم های قاب مهاربندی هم محور فولادی با درنظر گرفتن مقاومت پس از کمانش اعضاء بادبند

طراحی لرزه ای سازه ها با در نظر گرفتن تغییر شکل غیر الاستیک اعضاء انجام می گیرد. بسیاری از آیین نامه های طراحی با درنظر گرفتن این مزیت، که سازه قادر به تحمل مقاومت اندوخته (مقاومت افزون) قابل توجه و ظرفیت اتلاف انرژی (شکل پذیری) می باشد، اجازه به کاهش نیروی طراحی داده اند. مقاومت افزون و شکل پذیری از طریق ضریب رفتار در طراحی سازه بکار برده می شوند. این ضرایب از مهمترین پارامترها در طراحی لرزه ای سازه ها می باشند. تحقیق حاضر، مقاومت افزون سیستم های قاب با مهاربند هم محور فولادی و قاب با مهاربند مقاوم در برابر کمانش را با در نظر گرفتن مقاومت پس از کمانش بادبند و اثرگذاری مقاومت افزون در ضریب رفتار این سیستم ها را ارزیابی می نماید. بدین منظور، تحلیل استاتیکی غیرخطی (پوش آور) بر روی ساختمان ها با یک و دو دهانه بادبندی، تعداد طبقات مختلف و پیکربندی متفاوت بادبندی (هفتی، هشتی و ضربدری) انجام گرفت. بر اساس نتایج تحلیل، ضریب مقاومت افزون مربوط به مقاومت پس از کمانش، به نوع مهاربند وابسته است. تعداد دهانه های بادبندی و ارتفاع ساختمان از عوامل تاثیر گذار بر روی ضریب مقاومت افزون و ضریب رفتار می باشند. بهرحال، برای قاب ها با مهاربند هم محور ضریب مقاومت افزون و برای قاب ها با مهاربند مقاوم در برابر کمانش ضریب شکل پذیری، بیشترین اثرگذاری را بر ضریب رفتار دارند. درنهایت، مقادیر مقاومت افزون، ضریب رفتار ناشی از شکل پذیری و ضریب رفتار سیستم های قاب با مهاربند هم محور و سیستم های قاب با مهاربند مقاوم در برابر کمانش ارائه شده است. همچنین نتایج نشان داده که، مقادیر مقاومت افزون و ضریب رفتار ارائه شده برای این سیستم ها در آیین نامه های لرزه ای، نیاز به بازبینی و اصلاح دارد.