بررسی تأثیر گروه درمانی یکپارچه توحیدی و شناختی – رفتاری بر عزّت نفس و نگرش های زناشویی زندانیان مرد شهر قم

هدف این پژوهش بررسی تاثیر گروه درمانی یکپارچه توحیدی و شناختی- رفتاری بر عزت نفس و نگرش های زناشویی زندانیان مرد شهر قم بود. فرضیه پژوهش این بود که گروه درمانی یکپارچه توحیدی و شناختی- رفتاری بر عزت نفس و نگرش های زناشویی در زندانیان مرد شهر قم موثراست. روش این تحقیق نیمه تجربی بوده و از طرح پیش آزمون – پس آزمون- پی گیری با گروه گواه استفاده شده است. جامعه آماری این پژوهش زندانیان متاهل زندان مرکزی قم بودند. برای انتخاب نمونه 72 نفر از زندانیان به دو پرسش نامه عزت نفس و نگرش های زناشویی پاسخ دادند. سپس 42 نفر که نمره بالاتردر عزت نفس ونمره پایین تر در نگرش های زناشویی گرفته بودند انتخاب و با روش جایگزینی تصادفی در سه گروه 14 نفره ، شامل دو گروه آزمایش ( گروه یکپارچه توحیدی و شناختی - رفتاری ) و یک گروه گواه قرار گرفتند . در هر گروه دو نفر از آزمودنی ها از ادامه همکاری باز ماندند، در موقعیت پس آزمون هر گروه به 12 نفر تقلیل یافت و تحلیل نهایی نتایج نیز بر اساس داده های حاصل از همین تعداد آزمودنی انجام گرفت . متغیرهای وابسته در این پژوهش عزت نفس و نگرش های زناشویی بودند که با پرسش نامه ی عزت نفس و نگرش های زناشویی ارزیابی شدند . متغیر های مستقل گروه درمانی یکپارچه توحیدی و شناختی- رفتاری بودکه در12 جلسه گروه درمانی برای گروههای آزمایش انجام شد . داده ها با استفاده از نرم افزارspss تجزیه و تحلیل شد. نتایج نشان داد که میزان عزت نفس در دو گروه آزمایش بعد از گروه درمانی به طور معناداری بالاتر از گروه گواه بود ( 05/0 p<) هم چنین بعد از گروه درمانی مشخص شد که نگرشهای زناشویی دو گروه آزمایشی به طور معنا داری بهتر از گروه گواه بود( 05/0 p<) . مقایسه درمان یکپارچه توحیدی و شناختی – رفتاری نشان داد که میزان اثر بخشی دو رویکرد به یک اندازه بود و تفاوت معنا داری در اثر بخشی آنها مشاهده نشد . کلید واژه ها: درمان یکپارچه توحیدی، درمان شناختی - رفتاری، عزّت نفس، نگرش های زناشویی