رابطه عمل به باورهای دینی و رضایت از زندگی در دانش آموزان شهر قم

پژوهش حاضر بر آن است که ارتباط بین رضایت از زندگی و عمل به باورهای دینی در دانش آموزان را شناسایی کند. روش تحقیق، از نوع همبستگی می باشد.که بدین منظور 386 دانش آموز دوره متوسطه در دو گروه دختر و پسر در مدارس شهر قم مورد بررسی قرار گرفتند. روش نمونه گیری تصادفی خوشه ای بوده و ابزار پژوهش پرسشنامه معبدگلزاری(1377) وپرسشنامه رضایت از زندگی دینر است. با استفاده از روش آماری همبستگی نتایج این بررسی حاکی از آن است که بین رضایت از زندگی و عمل به باورهای دینی رابطه معنادار مثبت وجود دارد و با 99% اطمینان هر چه عمل به باورهای دینی بالاتر باشد رضایت از زندگی نیز بالاتر است. و با استفاده از آزمون تی مستقل مشخص شد که میزان رضایت از زندگی و عمل به باورهای دینی در دختران و پسران تفاوت معناداری وجود ندارد یعنی رضایت از زندگی و عمل به باورهای دینی در دختران و پسران تفاوتی با هم ندارد.و رضایت از زندگی و مکان سکون با هم رابطه معنا داری دارند یعنی اگر منزل فرد شخصی باشد رضایت از زندگی بیشتر از زمانی است که منزل استیجاری باشد. و نیز مشخص شد که بین تحصیلات مادر و عمل به باورهای دینی را بطه منفی معنادار وجود دارد.و نیز بین رضایت از زندگی و میزان درآمد نیز رابطه مثبت معنادار وجود دارد. و بین عمل به باورهای دینی با در آمد را بطه منفی معنادار وجود دارد